Stígandi - 01.10.1944, Qupperneq 18

256
BENEDIKT JÓNSSON Á AUÐNUM
STÍGANDI
mjög samrýmdir um flest, er þeir unnu að. Jafn-einlægri og frjó-
sarnri samvinnu og með þeim hefi ég sjaldan og jafnvel aldrei
kynnzt endranær. Hins vegar var Sigurður í Yztafelli nokkuð sér-
staklegur að þessu leyti, enda var heimili hans í nokkurri fjai'-
lægð frá heimilum þeirra hinna, sem nær voru hver öðrum og
höfðu haft nánari samvinnu og um lengri tíma. Einkum bar á
talsverðum ríg með þeim Benedikt og Sigurði, og ætla ég að það
hali einkum stalað af Jrví, að Benedikt hafi ekki þótt Sigurður
nægilega einbeittur í baráttu K. Þ. við kaupmennskuvaldið í
Húsavík. Með Jreim Sigurði og Þórði Guðjohnsen verzlunarstjóra
var talin nokkur vinátta, og er ekki ólíklegt, að Benedikt hafi lit-
ið á það sem tryggðarskort við K. Þ., sem hann bar fyrir brjósti
sem eigið afkvæmi, og ekki sízt meðan Jrað stóð í harðastri baráttu
við kaupmennskuvaldið. Og víðar kenndi Jress austan Skjálfanda-
fljóts en hjá Benedikt, að vinsældir Sigurðar voru ekki öruggar.
En ástæðulaust ætla ég að það hafi verið og jafnvel stafað aðallega
af mannkosti, sem Sigurður liafði umfram flesta menn aðra:
vægð í dómum og hneigð til að færa málstaði til betri vegar. Sig-
urði var margt vel gefið og einkum vitsmunir. Hann var metn-
aðargjarn og að sumra áliti um of, ráðríkur í sinni sveit og oft
nefndur Jrar „sveitarhöfðingi". Hann hafði stundum unglinga-
skóla á heimili sínu. Var Jrví allmargt af yngri Kinnungum læri-
sveinar lians, er á ævina leið, og undu sveitarmenn stjórn lians
yfirleitt vel. Hann liafði margt til Jress að bera að vera stjórnmála-
maður. En sjálfstraust hans virtist mér þó ekki jafntraust og
vænta mátti, ekki sízt eftir að ég kynntist honum sem ráðherra í
Reykjavík. Hann hafði Jní minna að segja í sínum flokki en ég
hafði búizt við og naut sín þar miður en heima í héraði. Mun
jiað hafa stafað bæði af Jn í, að hann var Jrá tekinn mjög að eldast,
og hinu, að honmn hafi fundizt sig skorta nauðsynlega þekkingu
til landstjórnarstarfa.
Jón Jónsson í Múla var þeirra manna, er ég tala hér um, að-
sópsmestur og glæsilegastur ræðumaður. Hann var meiri ein-
staklingshyggjumaður en ]>eir hinir félagar lians, viðkvæmur til
finningamaður, drengur góður og vinsæll — en nokkuð svartsýnn
þó á mennina og lífið. Hann fluttist héðan úr héraði fáunr árum
eftir fund þann, sem hér hefir verið sagt frá, og urðu kynni okkar
minni en ég vildi.
Ég lrefi minnzt á það áður, að á Benedikt á Auðnum hafi verið
litið sem þann mann í Kaupfélagi Þingeyinga, sem víðtækasta