Stígandi - 01.10.1944, Síða 79

STÍGANDI
BÓKAFRÉTTIR
íslendingar liafa löngum þótt bók-
elskir menn, jafnvel svo, að sumum
liefir þótt úr hófi keyra. Gatnla fólkið
sagði líka, að ekki yrði bókvitið í askana
látið, en eigi virðist núlifandi kynslóð
á þeirri skoðttn, því að einhver bókleg
frxðsla þykir nú sjálfsögð hverjum ung-
lingi, og bókaútgáfa hefir aldrei orðið
stórkostlegri hér á landi en á allra
síðustu árum. Því var almennt spáð
í fyrra, að bókaútgáfan mundi komin
í hámark. Kom þá út margt ágætra
bóka, bæði hvað snerti frágang allan
og innihald. Seldust feiknin öll af bók-
um, og ganga ýmsar sögur um val
kaupanda, áttu sumir að hafa beðið
um svo og svo inarga metra af bókum
í þessum eða hinum litnum, aðrir tim
bækur, er kostuðu svo og svo mikið, en
um höfunda eða efni bóka hafi þessir
snjallgáfuðu kaupendur ekki spurt. En
annað tveggja eru íslenzkir bókaút-
gefendur fremur tregir til að virða
smekk þessara manna eða þeim hefir
skilizt, að þorri kaupanda hefir aðra
mælistiku á bækur en þá, sem mælir
þykkt og verð. Það virðist a. m. k.
svo, að bókaútgáfa hefði orðið enn
stórfelldari í ár en í fyrra, hefði ekki
prentaraverkfallið skollið á, og bóka-
útgefendur sýnast leggja kapp á að
vanda val og frágang bókanna enn
meir en nokkru sinni fyrr. Ef til vill
hefir verkfallið orðið til þess að sía
eitthvað af ruslinu frá, en einnig til
að tefja margt ágætra bóka, sem freist-
að hefðu áreiðanlega margs bókakaup-
andans, sem verður tíðfarið fram hjá
sýningargluggum bókaverzlananna. Sex
útgáfufyrirtæki fást nú hér á landi við
útgáfu fornrita: Hið íslenzka fornrita-
félag, Bókaútgáfa Menningarsjóðs og
Þjóðvinafélagsins. Bókaútgáfan Forni,
Flateyjarútgáfan, Helgafellsútgáfan og
nýtt útgáfufélag. sem hefir Sturlungu í
prentun.
Hið íslenzka fornritafélag hefir sent
frá sér eitt bindi í ár (prentað 1943, en
kom ekki á bókamarkað fyrr en í ár)
eru það Vestfirðingasögur, og hafa þeir
Guðni Jónsson og Björn K. Þórólfsson
séð um útgáfuna. Auk Jiess hefir forn-
ritafélagið látið ljósprenta útgáfu sína
af Laxdælu, sem var orðin uppseld.
Mörgum hefir þótt félagið helzti sein-
virkt við útgáfu sína á fornritunum, en
Jiess ber að gæta, að hér er um vísinda-
lega útgáfu að ræða, sem engan veginn
má kasla höndum til, en óneitanlega
kysu allir, sem fornritunum unna, að
bókaskápum þeii ra bættust örar í hillur
bindi af þessari ágætu útgáfu.
Bókaútgáfa Menningarsjóðs og Þjóð-
i'inafélagsins sendi Njálu á markaðinn í
allsæmilegum klæðum. Þó verður ekki
vel skilið, hver ástæða hefir Jiótt til
þessarar útgáfu, því að hin alþýðlega
útgáfa á Njálu fæst cnn (endurprentun
hennar). Um vísindalega útgáfu er ekki
að ræða, en ætlazt mun til, að menn
hyllist fremur til að lesa söguna í hin-
um nýja búningi en verið hefir um
skeið, og væri vel, ef svo yrði. Upp-
drættir og myndir prýða bókina.
Bókaútgáfan Fonii hefir útgáfu Forn-
aldarsagna Norðurlanda á prjónunum,
og annast jieir Guðni Jónsson og Bjarni
Vilhjálmsson um verkið. Eitt bindi kom
um áramótin síðustu, smekklegt að frá-
gangi, en band harla svikult, eins og