Stígandi - 01.04.1945, Blaðsíða 63

STÍGANDI
VEGIR ÖRLAGANNA
157
til og ætluðu að grípa hann, en aftur höfðu kenniorðin sama mátt
og áður. Einn þeirra steig nokkur skref áfram og byrjaði: „Lát-
um liann hremma —“ en allt í einu varð uppi fótur og fit meðal
varðmannanna, svo að sjá mátti, að ekki var allt með felldu.
Hvasseygur og hermannlegur maður tróð sér í gegnum þröngina
og þreif bréfið, sem Davíð liélt á í ltendinni. „Komið með mér,“
sagði hann við Davíð og gekk á undan honum fyrir dyrnar. Þar
reif hann upp bréfið og las það. Hann benti manni í liðsforingja-
búningi, sem var að fara fram hjá þeim, að bíða. „Tetreau höf-
uðsmaður, látið taka fasta alla verðina við suðurdyrnar og suður-
liliðið. Setjið aðra verði, sem við vitum að má treysta, í þeirra
stað.“ Við Davíð sagði liann: „Komið með mér.“
Hann leiddi ltann eftir göngum og gegnum forsal inn í stóra
stofu. Þar sat jtunglyndislegur, dökkklæddur maður í stórum
leðurstól. Við þenna mann sagði fylgdarmaður Davíðs:
„Herra, ég hefi margoft sagt yður, að í höllinni eru eins margir
svikarar og njósnarar og rotturnar í lokræsunum. Þér hafið
haldið, herra, að þetta væri aðeins hugarburður minn. Þessi
maður komst alla leið að dyrum yðar með þeirra samþykki. Hann
var með bréf, sem ég sá um, að ekki komst til skila. Eg kom með
hann hingað, svo að yðar hátign geti séð, að grunur minn var á
rökum byggður."
„Ég ætla að yfirheyra liann,“ mælti konungurinn. Hann leit á
Davíð með hálfluktum augum, en yfir þeim hvíldi dreymandi
móða. Skáldið beygði kné sín.
„Hvaðan eruð þér?“ spurði konungurinn.
„Frá þorpinu Vernoy í Eure-et-Loirhéraðinu, herra.“
„Hvað eruð þér að gera í París?“
„Ég — ég ætla að verða skáld, herra.“
„Hvað gerðuð þér í Vernoy?“
„Ég gætti fjár föður míns.“
Nú hreyfði konungurinn sig og augun skírðust.
,,Ó, úti í haganum!"
„Já, herra.“
„Þér voruð úti í haganum. Þér fóruð út í morgunsvalanum og
lögðust í grasið undir limgirðingunum. Fjárhópurinn dreifði sér
í brekkunum. Þér drukkuð úr tærum lækjunum, átuð brauð yðar
í skugga trjánna, og hlustuðuð eflaust á svartþrastasönginn í
lundinum. Er þetta ekki rétt, fjárhirðir?"
„Það er alveg rétt, lierra," svaraði Davíð og andvarpaði. „Ég