Stígandi - 01.04.1945, Blaðsíða 71

Stígandi - 01.04.1945, Blaðsíða 71
STIGANDI VEGIR ORLAGANNA 165 inum. Konurnar mösuðu í meðaumkunartón. Einhver hljóp til að segja Yvonne tíðindin. Herra Papineau hafði verið einn af Jreim fyrstu, sem kom þangað. Hann tók upp silfurbúnu skammbyssuna og horfði á hana með samblandi af aðdáun og hryggð. Hann brá prestinum á eintal og sagði honum til fróðleiks: „Þetta er skjaldarmerki markgreifans af Beaupertuys." MÁLVERND Útvarpið ber meiri ábyrgð á þróun ritmáls og talmáls en nokkur önnur stofnun: Ekki mætti þulur eða aðrir, sem þar koma fram að jafnaði, bera fram málleysur nokkru sinni, jafnvel Jrótt aðrir orði í upphafi. Allt, setn þeir flytja, verður að vera á góðu máli, og entlurskoðað og umbætt, ef aðrir senda til flutnings. En hér er syndgað herfilega. Auglýsingar og tilkynningar eru oft svo, að rétt hugsun brjálast, cn smekkleysur urga í eyrum. Dánarlilkvnningar sem þessi eru daglegt brauð: „Faðir minn Jón Jónsson andaðist í gær fyrir mína hönd og annarra vanda- manna." Þulurinn verður að lesa hratt, í belg og biðu, til þess að koma auglýsingunum af á réttum tíma, og af hinum hraða lestri hans verður ekki annað skilið, en að faðirinn hafi gert Jtað fyrir „aðstandendurna" að deyja í þeirra stað. Ekki mætti þó minna vera en að dánarfregnir verði ekki alvörumönnum hneykslunarhella eða gárungum til gamans. Auglýsingar kaupsýslumanna eru J)ó enn verri, og nýyrði þeirra taka út yfir allan þjófabálk. Dæmi frá haustinu: „Kvenvetrarfrakkar", „karlregnkápur", „barna- rykfrakkar", í stað vetrarfrakkar kvenna o. s. frv. Orð eins og „kvenvetur", „karl- regn" og „barnaryk" eiga ekkert erindi, hvorki sem sjálfstæð orð eða fyrri hluti samsettra orða. Víst mundi því betur varið en mörgu öðru, sem við greiðum súrum sveita til al- mannaþarfa, ef ráðinn væri fastur starfsmaður við útvarpið, er leiðrétti málið á öllu aðsendu efni, sem flutt er. B ó n d i.
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62
Blaðsíða 63
Blaðsíða 64
Blaðsíða 65
Blaðsíða 66
Blaðsíða 67
Blaðsíða 68
Blaðsíða 69
Blaðsíða 70
Blaðsíða 71
Blaðsíða 72
Blaðsíða 73
Blaðsíða 74
Blaðsíða 75
Blaðsíða 76
Blaðsíða 77
Blaðsíða 78
Blaðsíða 79
Blaðsíða 80
Blaðsíða 81
Blaðsíða 82
Blaðsíða 83
Blaðsíða 84
Blaðsíða 85
Blaðsíða 86
Blaðsíða 87
Blaðsíða 88
Blaðsíða 89
Blaðsíða 90
Blaðsíða 91
Blaðsíða 92

x

Stígandi

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Stígandi
https://timarit.is/publication/1085

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.