Stígandi - 01.04.1945, Blaðsíða 68

162
VEGIR ÖRLAGANNA
STÍGANDI
skáldinu fyrir sjónir, að vanræksla hans hefði það í för með sér,
að fjárhópurinn minnkaði, og að hann steypti heimilinu í ógæfu.
Davíð réð til sín dreng, sem átti að gæta kindanna, en sjálfur lok-
aði hann sig inni í litlu herbergi uppi á lofti og hélt áfram að
yrkja. Nýi smalinn var einnig hagyrðingur, en þar sem hann átti
ekkert til að skrifa á, svaf liann mest af deginum. Úlfarnir voru
ekki lengi að komast að raun um, að skáldskapur og svefn er ná-
kvæmlega það sama, svo að fénu fækkaði óðum. Skapvonzka Yv-
onnes jókst að sama skapi. Stundum stóð hún úti í garðinum og
kallaði skammaryrði upp í loftsgluggann til Davíðs. Það mátti
lieyra sóninn alla leið að kastaníutrénu fyrir ofan smiðjuna lians
Gruneaus gamla.
Góðlátlegi, gáfaði og afskiptasami gamli lögfræðingurinn, hann
herra Papineau, hafði veitt þessu athygli. Hann fór til Davíðs, tók
duglega í nefið sér til liressingar og mælti:
„Kæri vinur, ég setti innsiglið á giftingarvottorðið hans föður
þíns. Það mundi hryggja mig mikið að vera neyddur til að stað-
festa skjal um gjaldþrot sonar lians. En þú ert á þeirri leið. Ég
tala við þig sem gamall vinur. Hlustaðu nú á það, sem ég hefi að
segja. Ég hefi tekið eftir því, að ]rú ert allur með hugann við
skáldskapinn. í Dreux á ég góðan vin, sem heitir Georg Bril. Það
er rétt að hann kemst fyrir í lnisinu sínu fyrir bókum. Hann er
lærður nraður, fer til Parísar á hverju ári og hefir sjálfur skrifað
bækur. Hann getur sagt þér allt um grafhvelfingar, nöfn stjarn-
anna og ýmis einkenni fuglanna. Hann er ekki síður dómbær um
þýðingu og form skáldskapar en þú ert um kindurnar þínar. Ég
ætla að skrifa honum bréf, sem þú átt að færa honum, og þú skalt
taka kvæðin þín með þér og láta hann lesa þau. Þá geturðu fengið
að vita, hvort þú átt að halda áfram á sömu braut eða snúa þér að
búskapnum."
„Skrifaðu bréfið,“ sagði Davíð, „mér þykir leitt, að þú skyldir
ekki minnast á þetta fyrr.“
Um sólarupprás morguninn eftir var hann kominn af stað til
Dreux með hinn dýrmæta kvæðastranga undir hendinni. Á liádegi
þurrkaði hann rykið af fótum sér fyrir utan dyrnar hjá herra Bril.
Þessi lærði maður braut innsiglið á bréfi lierra Papineaus og las
það. Hann fór með Davíð inn í skrifstofu sína og bauð honurn
sæti.
Herra Bril var samvizkusamur maður. Hann lagði kvæðastrang-
ann á kné sér og byrjaði að lesa. Hann hljóp ekki yfir neitt. Hann