Stígandi - 01.04.1945, Blaðsíða 58

Stígandi - 01.04.1945, Blaðsíða 58
152 FYRSTU GÖNGURNAR MÍNAR STÍGANDI heldur sváfu um nóttina í helli, sem er þar í háfjallsbrúninni, og höfðu gangnamenn gert svo stundum áður fyrr. Daginn eftir var mesta dimmveður og fannkoma. Riðu þeir því til byggða, og nrunu hafa komið heim skömmu eftir dagmál. Aðrir gangnamenn, flestir, komu til byggða seinna um daginn, nokkrir þó ekki fyrr en á miðvikudag. Varð ekki meira af göngum í þetta sinn. Þótti þetta hin versta för. Það vitnaðist skjótt eftir heimkomu hinna tveggja nranna unr nrorguninn, að ég var ekki í för nreð þeinr, og að þeir höfðu aldrei orðið mín varir á mánudaginn. Sló þá nokkrunr óhug yfir alla, því að enginn vissi til, að ég væri konrinn lreinr. Var rætt um að gera út leiðangur að leita nrín, því að sýnilegt þótti, að eittlrvað ltefði komið fyrir nrig. En þá vildi svo til, að einlrver fann nestis- poka minn franr í skála, senr var norður úr bæjardyrum. Var þá farið að huga að nrér heinra, og eftir nokkra leit fannst ég stein- sofandi innst inni í fjóshlöðugangi, en hann lá nokkuð afsíðis í bænum. Glaðnaði þá aftur yfir fólkinu. En ástæðan fyrir þessu tiltæki nrínu var sú, að þegar ég konr inn í bæjardyrnar rmr nóttina, þekkti ég farangur Vesturpartsmann- anna þar. Ég vissi, að baðstofan var lítil, svo að þar nryndi hvert rúnr fullskipað og nreira en það, og að þar væru allir í fasta svefni. Ég vildi því ekkert ónæði gera, lreldur tók það ráð að leggjast fyrir í fjóshlöðuganginum, alveg eins og ég stóð í allri bleytunni, reytti undir nrig hey, sofnaði skjótt og svaf vært, þar til ég var vakinn af leitarmönnunum um nrorguninn. En þó að svona ógæfulegar yrðu fyrstu göngurnar nrínar, varp- aði það í nrínunr augum engum skugga á það starf, og var sanri ljóminn þar yfir sem áður. Upp frá þessu tók ég nreiri og minni þátt í göngum á hverju hausti í fullan áratug. Á ég nrargar bjartar og lrugstæðar nrinn- ingar frá þeim ferðunr. Voru öll þau lraust yfirleitt góð gangnaveð- ur og stundunr lrin fegurstu, utan 1907. Þá fengu gangnamenn á norðurlreiðunr nrikla snjólrríð á nránudaginn, svo að sunrir villt- ust. Var konrið unrbrotafæri allvíða á fjöllununr unr kvöldið. En daginn eftir var gott veður, svo að göngur lréldu áfranr. En þó að veður væru góð, og þá ekki síður ef þau voru ill, munu gangnanrenn jafnan lrafa orðið fegnir lreimkonrunni til bæja, og í þörf fyrir hlýjan og notalegan greiða eftir þriggja daga, og sums staðar lengri, útivist á fjöllum uppi, því að víst lifðu þeir þar við kaldan kost. Og svefninn varð stundunr í nrinnsta
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62
Blaðsíða 63
Blaðsíða 64
Blaðsíða 65
Blaðsíða 66
Blaðsíða 67
Blaðsíða 68
Blaðsíða 69
Blaðsíða 70
Blaðsíða 71
Blaðsíða 72
Blaðsíða 73
Blaðsíða 74
Blaðsíða 75
Blaðsíða 76
Blaðsíða 77
Blaðsíða 78
Blaðsíða 79
Blaðsíða 80
Blaðsíða 81
Blaðsíða 82
Blaðsíða 83
Blaðsíða 84
Blaðsíða 85
Blaðsíða 86
Blaðsíða 87
Blaðsíða 88
Blaðsíða 89
Blaðsíða 90
Blaðsíða 91
Blaðsíða 92

x

Stígandi

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Stígandi
https://timarit.is/publication/1085

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.