Stígandi - 01.04.1945, Blaðsíða 65

STÍGANDI
VEGIR ÖRLAGANNA
159
„Göfugi hertogi," sagði Davíð í mestu einlægni, „ég skal segja
yður það. Tigin kona bað mig fyrir það. Hi'n sagði, að móðir sín
væri veik og að bréfið væri til móðurbróður síns til að biðja hann
að koma heim til móður hennar. Ég skil ekki það, sem í bréfinu
stendur, en ég er reiðubúinn að sverja, að stúlkan er bæði góð
og fögur.“
„Lýsið konunni," sagði hertoginn í skipunartón, „og segið mér,
hvernig þér urðuð ginningarfífl hennar“.
„Lýsa henni!“ sagði Davíð og brosti blíðlega. „Það væri krafta-
verk, ef orð fengju lýst henni. Hún er eins og sólskin og svartur
skuggi. Hún er grannvaxin eins og elri, og ekki síður yndisleg í
limaburði. Ef horft er í augu henni, breytast þau án afláts. Stund-
um eru þau stór, stundum liálflokuð, svipað því þegar sólin gæg-
ist milli skýjanna. Þegar hún kemur, er himnaríki í kringum
liana. Þegar hún fer, er ekkert eftir nema óró og angan af hag-
þornsblómum. Hún kom til mín í Contigötu númer tnttugu og
níu.“
„Það er einmitt húsið, sem við höfum haft gætur á,“ sagði
hertoginn og sneri sér að konnnginnm. „Það má jrakka tungu
skáldsins, að við jækkjum nú hina illræmdu greifafrú Quebe-
daux.“
„Herra, ég vona, að fátækleg orð mín hafi ekki valdið neinnm
misskilningi," mælti Davíð alvarlega. „Ég hefi horfzt í augu við
Jressa konu. Ég Jiori að leggja líf mitt að veði, að hún er engill,
hvað sem öllum bréfum líður.“
Hertoginn horfði fast á hann. „Eg ætla að, láta yður sanna
vitnisburð yðar,“ sagði hann seinlega. „Þér skuluð sjálfur, klædd-
ur sem konungurinn, aka í vagiii lians til messunnar á miðnætti.
Þorið þér að reyna jDað?“
Davíð brosti: „Ég hefi horfzt í augu við hana,“ sagði hann.
„Það er mín sönnun. Þér getið fengið sannanir yðar á livern liátt,
sem yður lízt.“
Hálfri stundu fyrir miðnætti setti hertoginn af Anmale sjálfur
rauðan lampa í suðvesturglugga á höllinni. Tíu mínútum fyrir
klukkan tólf studdi hann Davíð, er var klæddur eins og konung-
urinn, út úr herbergjum konungs og að vagninum, er beið fyrir
utan. Hertoginn hjálpaði honum inn í vagninn og lokaði lmrð-
inni. Vagninn rann hratt af stað í áttina til dómkirkjunnar.
Á horninu á Esplanadegötu var Tetreau höfuðsmaður með