Læknablaðið - 15.02.2000, Qupperneq 66

UMRÆÐA & FRÉTTIR / BROSHORNIÐ
Bjarni
Jónasson
skrifar
Sendið efni í anda
læknaskops í
Broshornið,
Læknablaðinu,
Hlíðasmára 8,
200 Kópavogi
eða í bréfsíma
564 4106
eða á netfang:
bjarni.jonasson@
gb.hgst.is
Getið þess hver
sendir, en það sem
birtist verður undir
dulnefni.
Læknablaðið áskilur
sér rétt til að lagfæra
texta.
Ein myndanna á sýning-
unni Hláturgas sem hangir
uppi á Landspítalanum.
Texti: - Aldur? Áttu við
núna eða þegar við
komum?
Nýr pistill - nýr vettvangur
Eitt af pví uúfasta sem ég veit er að heyra „einn
góðan“. Ég get ekki neitað því að mér þótti það
nokkuð fyndið, þegar Birna og Þröstur fóru þess á
leit við mig að taka þátt í að ýta úr vör pistli um
læknaskop í Læknablaðinu. Því ekki, maður hefur
hvort eð er svo lítið fyrir stafni þessa dagana!
Ætlunin er að skapa hér vettvang fyrir lækna
og jafnvel aðra lesendur Læknablaðsins til að
birta efni sem tengist læknum, starfsumhverfi
þeirra, samstarfsfólki og bara heilbrigðiskerfinu
yfirleitt. Það sem kemur mönnum hér fyrir sjónir
á helst að vera skemmtilegt og vekja jákvæðar til-
finningar. Það má aldrei vera særandi eða mein-
legt. Efnið getur verið margs konar, til dæmis gam-
ansögur, brandarar, ljósmyndir, teikningar, kveð-
skapur og síðast en ekki síst smellinn texti. Við er-
urn að tala um læknaskop (á erlendum málum
„medical humour“ og „medisinsk hurnor"). Eftir
áratuga starf sem læknir get ég vitnað um það, að
fáar ef nokkrar starfsgreinar geta státað af jafn
mörgum og jafn miklum húmoristum og læknar.
Ég get fullyrt, að eftir öll árin í starfi hef ég aldrei
hitt leiðinlegan kollega. Dagsatt! Þeir geta hins
vegar verið misskemmtilegir, en það er allt annar
handleggur! Efniviðurinn ætti því að vera nægur
til að halda úti pistli í þessum anda. Af stað höld-
um við, ágætu kollegar, undir merkjum léttleika
og bjartsýni. Ég treysti á ykkur að senda efni í
Broshornið, því án ykkar aðstoðar er ég hræddur
um að þetta geti orðið þunnur þrettándi.
Hláturgas - læknaskop frá vöggu til grafar
í byrjun janúar var öllum læknum á Islandi send
vegleg bók upp á 76 blaðsíður með þessum titli.
GlaxoWellcome er aðalstyrktaraðili við útgáfuna og
íslenska menningarsamsteypan Art.is framleiðandi.
Þá er varaforseti Nordisk Selskap for Medisinsk
Humor ráðgjafi um efnisval. Aðaluppistaðan er
teiknaðar skopmyndir með texta eftir fjölmarga lista-
menn, bæði erlenda og innlenda. Hér gefst kjörið
tækifæri til að kynnast ákveðinni tegund læknaskops.
Þegar þetta er ritað er ekki Ijóst hvaða viðtökur bók-
in hefur fengið, en hauspokinn er hafður við hend-
ina!
Hláturgas 2000
Rúmlega 60 myndir úr bókinni Hláturgas - lœkna-
skop frá vöggtt til grafar hafa verið valdar til stækkun-
ar og eru uppistaðan í sýningunni Hláturgas 2000,
sem opnuð var á Landspítalanum 14. janúar síðastlið-
inn að viðstöddum fulltrúum úr Heilbrigðisráðuneyt-
inu og öðrum meginstoðum heilbrigðisþjónustunnar
á íslandi. Ráðherra gat því miður ekki verið við opn-
unina og var sárt saknað. Hún á hrós skilið fyrir það
hve jákvæð hún hefur verið í garð læknaskops, enda
góður húmoristi sjálf. Ahugi heilbrigðisyfirvalda á
mikilvægi þess að nota skopið innan heilbrigðisgeir-
ans er lofsverður og ber vott um víðsýni. Á tímabilinu
14. janúar til 16. desember 2000 mun sýningin Hlátur-
gas 2000 verða hengd upp á 10 sjúkrastofnunum um
allt land. Þá mun starfsfólki og öllum þeim sem heim-
sækja þessar stofnanir gefast færi á að njóta teikni-
myndahetjunnar Hermanns og félaga. Enginn verður
svikinn af því.
Mús í munninum
Kona nokkur hringdi í öngum sínum til læknisins og
bar sig illa. „Þú verður að hjálpa mér, læknir,“ æpti
hún í símann. „Maðurinn minn sofnaði, fór svo að
hrjóta og þá skaust mús upp í munninn á honum.“
„Vertu róleg," sagði læknirinn, „skerðu bara vænan
bita af osti og haltu honum fyrir vitum bóndans. Það
ætti að duga.“ „Alll í lagi,“ sagði konan, „en ég held
ég reyni nú með fiskbita fyrst.“ „Það held ég að dugi
nú skammt, því ég er hræddur um að músin líti ekki
við fiskinum." „Ég er svo sent alveg sammála því,“
sagði konan, „en ég held að músin hreyfi sig alls ekki,
ef við náum ekki kettinum út fýrst.“
138 Læknablaðið 2000/86