Frjáls verslun - 01.04.2013, Síða 172

172 FRJÁLS VERSLUN 4. 2013
Yrsa Sigurðardóttir rithöfundur hefur skapað heima þar
sem glæpir eru framdir og framliðnir láta á sér kræla. Hún
hefur líka skapað fallegt heimili þar sem fjölskyldan býr
sem og tveir hundar og einn köttur. Svo er það spurning
um einn í viðbót: Indíána sem lést fyrir um 1000 árum.
Hann heyrði aldrei um eyjuna í norðri né bjóst við að að sér
látnum yrði hauskúpa sín til skrauts.
TexTi: svava jónsdóTTir
Myndir: Páll KjarTansson
í e L d H ú s i n u
Þ
rír litlir strákar sitja við
útidyrnar og eru eitthvað
að bardúsa. Einn þeirra er
barnabarn rithöfundarins.
Amma hans kemur til
dyra og hana elta eins og
skugginn tveir hundar, Palli
og Pilla. Svo er þarna köttur, Mjása.
Fjölskyldan – burtséð frá þessum ágætu
gæludýrum – samanstendur sem sé af Yrsu,
eiginmanninum Ólafi Þór Þórhallssyni,
syninum Mána og dótturinni Kristínu Sól.
Svo er það hauskúpan sem Yrsa keypti í
Kanada fyrir um áratug og gaf manni sínum
í jólagjöf.
„Ég keypti hana á fornsölu og var hrædd
um að ferðataskan, sem hún var í, yrði
sett í gegnumlýsingu og ég yrði handtekin
grunuð um morð,“ segir Yrsa sem er sest í
sófa í stofunni. Palli liggur við fætur hennar.
Lampi virðist svífa í lausu lofti við hliðina á
sófanum.
Ólafur kemur með kaffibolla skreytta
fígúrum úr ævintýrunum um múmínálfana.
Nokkrar tennur höfðu dottið úr
hauskúpunni en þær fylgdu þó með í poka. Í
ljós kom að það vantaði eina tönn og endaði
sú saga á því að tannlæknir nokkur þurfti
fyrir nokkrum árum að draga framtönn úr
konu og í dag skreytir tönnin hvíta um 1000
ára gamlan tanngarðinn.
Samkvæmt tannlækninum hafði indíáninn
verið með tannrótarbólgu.
veggir BrOtnir niður
Húsið stendur við sjóinn og þegar hjónin
festu kaup á því lokuðu há tré í garðinum
fyrir útsýnið. Þau ákváðu að láta fella trén
og í dag blasir sjórinn við í allri sinni dýrð
úr stofugluggunum þar sem engin eru
gluggatjöldin til að loka ekki fyrir síbreytilegt
listaverkið sem náttúran sér um að skapa.
Húsið var byggt í lok áttunda áratugarins
og var í upprunalegu ástandi þegar fjölskyld­
an flutti í það. Hjónin máluðu ekki einu sinni
og segir Yrsa að þau hafi séð hvernig börn
fyrri eigenda uxu úr grasi með viðeigandi
merkingum á veggjum. Það var ekki fyrr en
fimm árum síðar sem þau fóru að huga að