Frjáls verslun - 01.04.2013, Side 16

16 FRJÁLS VERSLUN 4. 2013
Eva Björnsdóttir er ein af fáum kvenkyns flugvirkjum og blaðamaður Frjáls rar
verslunar greip hana glóðvolga er hún kom í viku heimsókn til Íslands.
Flugvirki á ferð og flugi
Það var frekar tilviljana­kennt hvernig áhugi minn á flugvirkjanum kviknaði en ferlið hófst
þegar ég fékk óvænt vinnu í
London í gegnum vinkonu mína,
Magneu Gunnarsdóttur, en hún
starfar sem flugvélapartasali.
Vinnan sem ég fékk krafðist
ekki mikillar sérþekkingar en
þarna fékk ég aðeins nasaþef
af heillandi flugheiminum og
það kveikti áhuga minn. Nokkru
seinna kynntist ég síðan mannin­
um mínum, sem er Íslendingur, í
gegnum sama fyrirtæki.
Flugvirkjanám í Miami í
Bandaríkjunum
Við tvö vorum á talsverðu
flakki þar sem við störfuðum við
varahlutainnkaup fyrir flug fé­
lög og yfirleitt vorum við ekki
í sama landinu. Þremur árum
síðar ákváðum við að fara
sam an í flugvirkjanám til Miami
í Bandaríkjunum í Broward
Community College (BCC) Avi­
ation Maintenance Technician
School. Námið tekur tvö ár og
að þeim loknum tekur svo við
starfsþjálfun í þrjú ár. Fögun ­
um er skipt nokkurn veginn í
bóklegt og verklegt. Við þurftum
einnig að taka námskeið fyrir
hverja flugvélartegund – til þess
að vera fær um að skrifa þær
út, eins og kallað er. Sama gildir
um mótorana, sem eru mismun­
andi að gerð og þarf því að taka
einstök námskeið á þá líka.
Okkur flugvirkjum er gert að
taka endurmenntunarnámskeið
á tveggja ára fresti í þeim flug ­
vélartegundum sem við höfum
réttindi á, ásamt Human Factor,
EWIS (Electrical wiring & inte­
grating systems) og FTS (Fuel
tank safety).“
Flestir líta á mig sem flug­
virkja – ekki kvenflugvirkja
Er ekki fremur sjaldgæft að
kon ur starfi í þínum geira og
hvern ig upplifun er að vera kona
í flug bransanum?
„Jú, það er kannski frekar sjald ­
gæft en okkur fer hægt og rólega
fjölgandi. Það eru þónokk uð
margar hér víðs vegar um Evrópu
og eitthvað eru kvenflug virkjar
algengari í Bandaríkjunum. Upp­
lifunin … Það getur verið ansi
misjafnt, fer allt eftir aðstæðum
og mannskap. Á stundum fell ég
sjálf í þá gryfju að eiga í erfiðleik­
um með eigið ágæti, sem getur
átt sér ýmsar ástæður. Stundum
ganga flugmenn upp að mér
og spyrja hvað ég sé eiginlega
að hugsa, af hverju ég sé ekki
flugfreyja eins og hinar stelpurn­
ar! Aðrir taka mér bara eins og
hverjum öðrum flugvirkja. Þeir
eru í meirihluta.“
Dæmigerður vinnudagur
flugvirkjans
Leyfum lesendum að skyggnast
inn í dæmigerðan vinnudag hjá
Evu flugvirkja. Út á hvað gengur
starfið þitt?
„Dagurinn hefst alltaf með því
að taka á móti flugvél á stæði
og hafa samband við flugmenn
í gegnum „headset“ og athuga
hvort einhver vandamál séu í
gangi eða uppsiglingu. Síðan
er gert svokallað „walkaround“
í þeim tilgangi að tryggja að allt
sé í lagi utan frá (sjáanlegt) og
svo farið í flugstjórnarklefann til
að tryggja að allt sé í lagi þar.
Ég athuga hversu mikil olía er
á mótorum, eldsneyti á tönkum
og hvort einhver vandamál hafi
komið upp meðan á fluginu
stóð. Þessar upplýsingar þarf
að skrifa allar niður í svokallaða
„logbook“ sem heldur utan um
allt sem viðkemur flugvélinni.
Að þessum verkefnum loknum
fer ég í að gera við það sem
þarfnast viðgerða, en mjög
al gengt er að skipta um dekk
og fylla mótora af olíu. Annað
sem sinna þarf er vegið og
metið. Það fer allt eftir því
hvort flugvélin má fara í loftið
með ákveðnar bilanir, hvort til
séu réttu partarnir og hversu
mik inn tíma maður hefur með
flugvélina á jörðinni. Oft höfum
við bara tvo tíma með vélina og
þá skiptar hraðar hendur miklu
máli. Öll seinkun, niður í nokkrar
mínútur, getur kostað fyrirtækin
bæði mikinn tíma og annars
konar vandamál!“
Verktaki í Brussel
Hvernig gengur að sameina
vinnu tíma/starfið fjölskyldulífinu?
„Síðustu árin hef ég unnið
sem verktaki og var þá aðal­
lega í Brussel. Vinnudagurinn
þar gat verið frá þremur tímum
upp í rúmlega tólf og það er
aldrei hægt að vita fyrirfram. Í
Brussel sáum við um flugvélar
fyrir Air Atlanta Icelandic. Það
er nokkuð erfitt að sameina
fjöl skyldulíf með okkur bæði í
sama starfi, eins og gefur að
skilja. Ég vinn sem sjálfstæður
verktaki og hef m.a. unnið hjá
Flugfélagi Íslands, fyrir Íslands­
flug, Air Atlanta, Aerologic og
Aviatrax. Við búum núna í
Koen igsmacker í Frakklandi og
lífið er ljúft.
Ég er í draumastarfinu, við
maðurinn minn erum kollegar
og við höfum möguleika á að
búa á spennandi og skemmti­
legum stöðum erlendis. Eitt er á
hreinu: Ég flyt ekki aftur heim!“
TexTi: Hrund HauKsdóTTir / Mynd: Geir ólafsson
EVa
„Stundum ganga
flug menn upp að
mér og spyrja hvað
ég sé eiginlega að
hugsa, af hverju ég
sé ekki flug freyja eins
og hinar stelpurn­
ar! Aðrir taka mér
bara eins og hverjum
öðrum flugvirkja.“