Læknablaðið : fylgirit - 01.06.2010, Blaðsíða 68

geðlækninum John Charles Bucknill (1817-1897).
Sjúklingum fjölgaði mikið fyrstu árin á
National Hospital, og fleiri læknar hófu störf
þar. Þetta voru lyflæknar, sem höfðu áhuga á og
sérhæfðu sig í taugasjúkdómum. Yfirleitt voru
þeir einnig í starfi við önnur sjúkrahús líkt og
Ramskill og Hughlings Jackson. David Ferrier
vann einnig við Kings College Hospital, en þar
varð hann prófessor í réttarlæknisfræði og seinna
prófessor emeritus í taugameinafræði. William
Gowers (1845-1915) starfaði einnig á University
College Hospital eins og Henry Charlton Bastian
(1837-1915), en hann var þar lyflæknisprófessor.
Báðir höfðu þeir verið lærisveinar Sir John
Russel Reynolds. Gowers er höfundur tveggja
binda verks í taugalæknisfræði, A Manual of the
Diseases of the Nervous System, sem fyrst var gefið
út á árunum 1886 til 1888. Þessi kennslubók hefur
verið kölluð „The Bible of Neurology". Victor
Horsley (1857-1916), skurðlæknirinn á National
Hospital, varð einnig prófessor í handlækningum
við University College. Robert Marcus Gunn
(1850-1909), augnlæknirinn á National Hospital,
starfaði einnig á barnaspítalanum Hospital for
Sick Children, sem stofnaður var 1852 við Great
Ormond Street, rétt hjá Queen Square.
Önnur kynslóð taugalækna við National
Hospital hélt áfram að gera garðinn frægan.
Má þar nefna Kinnier Wilson (1878-1937),
Gordon Holmes (1876-1965), Charles Putnam
Symonds (1890-1971), Francis Walshe (1885-1973)
og Derek Ernest Denny-Brown (1901-1981),
en sá síðastnefndi varð seinna prófessor í
taugalæknisfræði við Harvard. Denis Williams
(1908-1990) fór til Harvard 1937 á Rockefellerstyrk
til að sérhæfa sig í taugalæknisfræði og sneri
heim þaðan með fyrsta fullkomna heilaritstækið
í Bretlandi. Kinnier Wilson hafði einnig stöðu
ráðgefandi taugalæknis (consultant neurologist)
við Westminster Hospital, og var það í fyrsta
skipti, að staða læknis var þannig titluð í
Bretlandi. A öðrum almennum sjúkrahúsum í
London og í öðrum breskum borgum byggðust
upp með tímanum taugalækningadeildir. Henry
Head (1861-1940) er þekktur fyrir rannsóknir
sínar á skynjun, en hann notaði fyrstur hugtökin
„epicritical" og „protopathic" um skynhrif.
Hann starfaði við National Hospital og London
Hospital. Walter Russel Brain (Lord Brain) var
við Maida Vale sjúkrahúsið og London Hospital.
Efri röðfrá vinstri: Roger Cilliatt og ]ohn Simpson. Neðri
röð: Bryan Mattheivs og David Marsden.
Hann er þekktastur fyrir kennslubók, sem nú
kallast Brain's Diseases of the Nervous System. Við
London Hospital er nú öflug taugalækningadeild.
í Manchester starfaði Geoffrey Jefferson
(1886-1961), en árið 1939 varð hann fyrsti
breski prófessorinn í taugaskurðlækningum í
Bretlandi. í Manchester byggðist einnig upp
taugalækningadeild.29 Taugalækningadeildir urðu
til í Glasgow, Newcastle upon Tyne og Oxford
um miðja 20. öld, og eins og artnars staðar
í Bretlandi voru þær tengdar lyflæknisfræði
(internal medicine) akademískt.
Fyrsti prófessor í taugalæknisfræði í Bretlandi
var Roger William Gilliatt (1922-1991), skipaður
árið 1962 við University of London í tengslum við
National Hospital. Árið 1964 varð John Simpson
(1922-2009) prófessor í greininni í Glasgow, og
1970 varð Walter Bryan Matthews (1920-2001)
prófessor í Oxford, en hann hafði áður verið
taugalæknir í Manchester. Matthews fékk þjálfun
í taugalæknisfræði í Manchester og við Kings
College Hospital í London og var þannig á vissan
hátt utan við Queen Square klúbbinn. Hann samdi
68 LÆKNAblaðið 2010/96 Fylgirit 64