Læknablaðið : fylgirit - 01.06.2010, Blaðsíða 65

Læknablaðið : fylgirit - 01.06.2010, Blaðsíða 65
Josepli Jules Frangois Félix Babinski. hlaut hann menntun sína utan veggja Salpétriére. Hann var kvæntur Augusta Marie Klumpke (1859-927). Hún var frá Bandaríkjunum, en lærði læknisfræði í Frakklandi og varð taugalæknir. Þau hjónin störfuðu náið saman. Fáleikar voru á milli Dejerines og Pierre Marie (1853-1940), sem var einn af mörgum lærisveinum Charcots og keppinautur Dejerines um stöðuna. Pierre Marie flutti sig því yfir á Bicétre sjúkrahúsið, þegar Dejerine tók við prófessorsstöðunni 1910. Tími Pierre Maries kom svo 1917, þegar Dejerine andaðist. Árið 1925 lét Marie af störfum, og George Guillain (1876-1961) tók við. Árið 1948 varð Théophil Antonin Joseph Alajouanine (1890-1980) eftirmaður hans. Joseph Babinski (1857-1932) var í miklu uppáhaldi hjá Charcot. Fljótlega eftir dauða Charcots flutti Babinski sig yfir til Pitié og byggði þar upp neurológíska deild. Gamlar byggingar Pitiés voru jafnaðar við jörðu árið 1913 og spítalinn endurbyggður innan múra Salpétriéres. Taugaskurðlækningar hófust á Pitié undir handarjaðri Babinskis, og er núverandi bygging, sem hýsir taugaskurðlækningar, kennd við hann. Þar rétt hjá er lítill stígur með nafninu „Allé Sigmund Freud", en Freud (1856- 1939) var lærisveinn Charcots og dáði mjög þennan læriföður sinn. Lærisveinar Charcots stofnuðu taugalækningadeildir víða á spítölum utan Parísar, en eins og dæmi Dejerines sýnir, var taugalæknisfræði í París stunduð utan veggja Salpétriéres og jafnvel í samkeppni við Charcot. Samstarfsmaður Dejerines í París var Théophile Joseph Louis Landouzy (1845-1917), og í Montpellier var Joseph Grasset (1849-1918) frumkvöðull í taugalæknisfræði. Til er svokallað Landouzy-Grasset lögmál, sem segir, að sjúklingur með heilahvelsskaða, sem veldur lömun, snúi höfði og augum í áttina að hinu skaddaða hveli, en frá hliðinni, sem er lömuð. í staðflogi snúa höfuð og augu aftur á móti frá heilahvelinu, sem floginu veldur. Société de Neurologie de Paris var stofnað 1899 og Société Fran^aise de Neurologie 1949. Bretland — Lagskipt þjóðfélag og lagskiptur heili24 25 Bretar og Frakkar hafa löngum elt grátt silfur saman og gera enn. Hvað taugalæknisfræði áhrærir, hafa samskiptin hins vegar verið að mestu góð. I bók sinni frá 1817, An Essay on the Shaking Palsy, lýsti enski læknirinn James Parkinson (1755-1824) fyrstur sjúkdómi, sem hann kallaði paralysis agitans. Jean-Martin Charcot rannsakaði sérstaklega, hvernig ætti að greina á milli sjúklinga með paralysis agitans, sem hann nefndi maladie de Parkinson, og sjúklinga með MS. Þetta tókst honum meðal annars með því að greina mismunandi tremor þessara sjúklinga. Þeir fyrrnefndu höfðu hvíldartremor, en þeir síðarnefndu hreyfitremor. Charcot hafði góð tengsl við breska kollega og fór nokkrum sinnum á þing bresku læknasamtakanna (British Medical Association). Hann var gerður að heiðursfélaga þeirra 1878. Góður vinskapur var með Charcot og Sir John Russel Reynolds (1828-1896), sem var um tíma forseti samtakanna. Russel Reynolds var lærisveinn Marshall Halls (1790-1857), læknis í London. Hall lagði grundvöll að betri skilningi á taugaviðbrögðum með rannsóknum sínum og varð fyrstur til að nota hugtökin „reflex arch" og „spinal shock". Russel Reynolds lærði læknisfræði við University College London og varð þar prófessor í lyflæknisfræði 1862. Hann hafði mikinn áhuga á taugakerfinu og sjúkdómum þess. Reynolds samdi bók um flogaveiki, Epilepsy: Its Symptoms, Treatment and Relation to Other Chronic Convulsive Diseases. Talið er, að grein hans, Paralysis and other Disorders of Motion and Sensation Dependent on ldea, hafi vakið áhuga Charcots á hysteríu. Charles Bell og Franqois Magendie deildu um það, hvor þeirra hefði orðið fyrr til að uppgötva þá mikilvægu taugafræðilegu staðreynd, að um framrætur mænu fara hreyfiboð, en um afturrætur skynboð, og auðvitað stóð breska og franska þjóðin hvor með sínum manni. I stað þess að tala um hreyfiboð og skynboð er í taugafræðinni LÆKNAblaðiö 2010/96 Fylgirit 64 65
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62
Blaðsíða 63
Blaðsíða 64
Blaðsíða 65
Blaðsíða 66
Blaðsíða 67
Blaðsíða 68
Blaðsíða 69
Blaðsíða 70
Blaðsíða 71
Blaðsíða 72
Blaðsíða 73
Blaðsíða 74
Blaðsíða 75
Blaðsíða 76
Blaðsíða 77
Blaðsíða 78
Blaðsíða 79
Blaðsíða 80
Blaðsíða 81
Blaðsíða 82
Blaðsíða 83
Blaðsíða 84
Blaðsíða 85
Blaðsíða 86
Blaðsíða 87
Blaðsíða 88
Blaðsíða 89
Blaðsíða 90
Blaðsíða 91
Blaðsíða 92
Blaðsíða 93
Blaðsíða 94
Blaðsíða 95
Blaðsíða 96
Blaðsíða 97
Blaðsíða 98
Blaðsíða 99
Blaðsíða 100
Blaðsíða 101
Blaðsíða 102
Blaðsíða 103
Blaðsíða 104

x

Læknablaðið : fylgirit

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Læknablaðið : fylgirit
https://timarit.is/publication/991

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.