Frjáls verslun - 01.05.2010, Qupperneq 17

F R J Á L S V E R S L U N • 5 . T B L . 2 0 1 0 17
Úr gulri dragt í kraftgalla
„Ég hafði unnið í nokkra mánuði á flottri
lög fræði­ og endurskoðunarskrifstofu og
leidd ist tilbreytingarleysið,“ segir Jenný
en vinnusvæðið í Grænlandi ber nú nafn
hennar.
„Mér var bent á að það vantaði ritara hjá
Ístaki svo ég sendi umsókn. Þeir hringdu
í mig í vinnuna og báðu mig að koma í
viðtal upp í Hvalfjörð. Ég var í ljósgulri
dragt og fínum skóm og spurði hvort ég
ætti ekki að skipta um föt áður en ég kæmi
í viðtalið. „Nei, algjör óþarfi,“ var svarið.
Ég fór á staðinn og áður en við var litið var
farið með mig niður að stafninum þar sem
vinnan við göngin var að hefjast. Sumir
vinnufélagar mínir muna enn eftir þessum
klæðaburði sem passaði ekki alveg!“
Jenný var ritari verkfræðinganna við Hval­
fjarðargöngin en þegar hún hafði lausa
stund fór hún út á verkstæði, raðaði véla­
hlutum og taldi skrúfur og bolta sér til
skemmtunar auk þess sem hún hélt utan
um olíu­ og bensínnotkun vinnuvélanna.
Lokið var við göngin og ráðningartíminn
rann út.
„Mér fannst svolítið gaman að þessu og
spurði hvort eitthvað meira væri fyrir
mig að gera en þeir vissu ekki um neitt.
Skömmu seinna var hringt og spurt hvort
ég gæti hugsað mér að fara upp á Sultar­
tanga. Fólki hafði fundist skrítið að ég
skyldi vinna í Hvalfjarðargöngunum en
Sultartangi var þó enn undarlegri vinnu­
staður og það að ég ætti ekki að vinna á
skrifstofu heldur á lager.“
Tók lyftarapróf og hreinsaði snjó
Jenný hefur gaman af útivist og sló því til:
„Ég verð þó að viðurkenna að fyrstu tvo
þrjá mánuðina sá ég stjörnur á kvöldin, ég
var svo þreytt, eftir að hafa unnið frá sjö
til sjö. Ég var alveg búin.“ Jenný byrjaði
í október og fyrsta veturinn snjóaði varla
en í október árið eftir byrjaði að snjóa og
snjóaði til vors. Hún segir að hefði sá vetur
verið hennar fyrsti hefði hún aldrei haldið
þetta út.
Vinnan gekk ágætlega á lagernum enda
hafði Jenný aflað sér undirstöðuþekkingar
á skrúfum og boltum uppi í Hvalfirði, auk
þess tók hún lyftarapróf og fékk meira að
segja að prófa að hreinsa snjó með jarðýtu.
Hún sá líka um útilagerinn og vinnan átti
bara vel við hana þótt henni fyndist stund um
svolítið skrítið að vinna í þessu mikla karla­
samfélagi. Frá Sultartanga lá leiðin á
Grundartanga, síðan í Schengenhluta flug­
stöðvarinnar í Keflavík, í Smáralindina, í
Fáskrúðsfjarðargöng, allt á vegum Ístaks.
Í Smáralindinni var Jenný bæði ritari og
reddari og sá um erlenda starfsmenn en í
Fáskrúðsfjarðargöngunum komu öryggis­
mál inn á hennar borð svo starfsreynslan er
orðin fjölbreytt. Loks rak hún vinnubúðir
fyrir Ístak í nær tvö ár í Arnarholti þar sem
iðulega voru hátt í 100 menn; mikil vinna
og viðveran stundum allan sólarhringinn.
Þá kom Grænlandsþátturinn. „Sést hafði til
ísbjarna við Sisimiut, sem er annar stærsti
bær á Grænlandi, um 100 km norðan heim ­
skautsbaugs, og þangað var ég send. Karl ­
arnir höfðu sagt: „Fáum Jenný hingað og
þá flýja ísbirnirnir.“ Það reyndust orð að
sönnu. Við sáum engan björn á meðan ég
var þarna en hins vegar veiddust tveir birnir
hér fyrir norðan um þetta leyti!“
Vinna við vatnsaflsvirkjunina hafði staðið
í ár þegar Jenný kom þangað en Ístak ann­
aðist verkið. Hún vatt sér í að koma lagi
á lagerinn, leita að dóti sem týnst hafði í
snjónum og reyna að halda utan um bæði
smátt og stórt sem gat stundum verið erfitt
við grænlenskar aðstæður. Eftir nokkuð á
annað ár frá því Jenný kom lauk verkinu og
farið var að tala um aðra virkjun hundrað
kílómetrum norðar, við Ilulissat. Menn
sögðu: „Þú kemur með okkur þangað.“
Hlaut nafnið Jenny Bay
„Er þetta ekki orðið gott? sagði ég. Það er
meira en að segja það að vinna á þessum
slóðum og ferðirnar frá Íslandi voru erfiðar
og gátu jafnvel tekið 10 tíma.“
Það var í tengslum við Ilulissat­virkjunina
sem Jenny Bay kom til sögunnar. Firðirnir
við Sisimiut heita einfaldlega Fyrsti fjörður,
Annar fjörður og Þriðji fjörður svo menn
fóru að kalla hið nýja lagersvæði Ístaks
Jenny Bay og síðan var nafnið sett á vinnu­
teikningar af lagersvæðinu.
Nú starfar Jenný á skrifstofum Ístaks í
Mos fellsbæ en þar er lagersvæði og verk­
stæði fyrirtækisins. Starfið er fjölbreytt
og skemmtilegt en hún sér um að panta
flugferðir og hótel fyrir starfsmenn Ístaks
á Grænlandi, á fimm stöðum í Noregi og
á Montigo Bay á Jamaíka. Starfsmennirnir
eru fjórar vikur úti í senn og þurfa auk
þess iðulega að fara á milli staða svo þetta
getur orðið býsna flókið. Ekki bætti gosið í
Eyjafjallajökli ástandið á meðan öskufallið
var hvað mest að sögn Jennýjar.
Fundurinn í Höfða skemmtilegur
Í mörg ár var Jenný viðloðandi Menningar­
stofnun Bandaríkjanna. Hún hóf þar
störf árið 1975 og segir
minnisstæðasta verk efnið
fund Reagans og Gorbasjovs í
Höfða og ótrúlega skemmtilegt
hafi verið að kynnast
starfsmönnum Hvíta hússins og
blaðamönnunum sem hingað
komu vegna fundarins. Á vegum
Menn ingar stofn unarinnar fór
hún líka oft á námskeið til Banda­
ríkjanna og Evrópu en eftir 1990
ákvað hún að fara í ferðamálanám
í Suður­Karó línu og Alaska og
hefur það nýst henni vel.
Um framtíðina segir Jenný: „Í
þessum bransa veistu aldrei hvað er
næst og ég hugsa ekki um það. Ég
veit þó hvað ég ætla að gera þegar ég er orðin
stór! Flytja út á land og eiga landnámshænur.
Ég uni mér yfirleitt alls staðar vel og mér
leiðist aldrei.“ Jenný er svo sannarlega kona
sem hefur ekki farið troðnar slóðir á vinnu­
markaðinum.
Vinnufötin hennar hjá Ístaki hafa oftar en ekki verið kraft-
galli og hjálmur. Þegar hún réðst til fyrirtækisins sem
ritari gekk hún um í pilsi.
Nú vinnur Jenný á skrifstofum Ístaks í Mosfellsbæ en
hjálmurinn er aldrei langt undan.
Jenný í gallanum sem var hennar ein kennisbúningur á Grænlandi og reyndar víðar.