Tímarit Máls og menningar - 01.10.1942, Side 24

126
TÍMARIT MÁLS OG MENNINGAR
fyrir Rónarkjördæmi og hefur um tveggja ára skeið ver-
ið einn helzíi leiðtogi baráttusveitanna lieima í Frakklandi.
I’að er í umboði baráttusveitanna, sem hann hefur nú tek-
ið sæti í Þjóðnefndinni frönsku. Sem þjóðfulltrúi í innan-
Iandsmálum í stjórnarnefnd de Gaulle hefur André
Philips látið blöðum og útvarpi í té mjög nákvæmar yfir-
lýsingar varðandi mikilvægi komu hans til Lundúna og
tilnefningu hans í Þjóðnefndina. Það er, sagði hann,
raunverulega í nafni baráttusveitanna í Frakklandi, sem
ég er hér. Koma mín hingað táknar það, að samtökin
heima viðurkenna de Gaulle hershöfðingja sem foringja
sinn. Tilnefning mín sem þjóðfulltrúa í innanlandsmál-
um táknar það, að de Gaulle viðurkennir, fyrir sitt leyti,
samtökin, sem ég er umboðsmaður fyrir, og tekst á hend-
ur yfirstjórn þcirra. Yiðvíkjandi starfsemi samlakanna,
lagði André Philips á það mikla áherzlu, að Frakkarnir,
sem við kúgunina búa heima fyrir, líta engan veginn svo
á, að þeim beri að bíða aðgerðarlausir eftir frelsunmni ut-
an frá. Þeir vilja miklu fremur taka virkan þátt í henni
og ganga í stríðið með vopn í hönd svo fljótt sem unnt er.
Þannig má með sanni segja, að de Gaulle hershöfðingi
sé ekki lengur aðeins foringi Frjálsra Frakka, heldur er
hann hlátt áfram foringi allra Fralcka, livort sem þeir
eru frjálsir eða ennþá i ánauð. Fyrst og fremst er hann
hernaðarleiðtogi. Sem slikur hefur hann héðan i frá undir
stjórn sinni geysifjöhnennan her, sem að vísu er að meiri
hluta ósýnilegur sem stendur, en hefur þegar að baki sér
glæsilega sigra, bæði í heimalandinu og utan þess. Sið-
ferðisþrek þessa hers, sem er óvefengjanlegt eftir þær eld-
raunir, er hann hefur gengið í gegnurn, er trygging fvrir
framtíðar afrekum hans. Þá er de Gaulle ennfremur póli-
tiskur leiðtogi. Má ráða það af því, sem að framan er sagt,
1. d. í sambandi við yfirlýsinguna frá 25. júní. Og að öll-
um likindum verður pólitísku hlutverki lians ekki lokið
með sigri í stríðinu. „Líklegt má telja,“ segir nýlega í
ameriska blaðinu Christian Science Monitor, „að de Gaulle