Tímarit Máls og menningar - 01.10.1942, Qupperneq 43

TÍMARIT MÁLS OG MENNINGAR
145
með skylduliði sinu allt árið í þausnum kringum 80—100
kindur, og síSan er verS fnálagsdilks á hausti ekki
meira en sem svarar einum daglaunum. Þess er ekki von,
aS hann geti boriS laun sín saman viS vérkamanns starf-
andi hjiá atvinnufyrirtæki, sem rekiS er meS verkfræSi-
legu fyrirkomulagi. Enda er fátækt, jafnvel hjá svoköll-
uSum gildum bændum og sveitarhöfSingjum í góSum
sveitum, á því stigi innan lniss og utan, aS lágstéttarmanni
úr margmenninu, t. d. óbreyttum verkamanni, hlýtur aS
blöskra, — ég tala nú ekki um, ef maSur ber liag hóndans
saman viS lífskjör þeirrar stéttar margmennisins, sem
afturhaldiS vill fyrir hvern mun kenna honum aS telja
sig til: yfirstéttarinnar.
Ef maSur á milljón krónur á vöxtum í arSbæru fyrir-
tæki, en hefur lítið viS tímann aS gera, þá er ágætt aS
duðra við að rækta garð uppi í sveit eða Iieyja fyrir kú
sér til skemmtunar; það er að minnsta kosti afsakanlegt —-
svo fremi það er afsakanlegt af fátækri þjóð að ala mill-
jónamæringa; en það er ekki hægt að kalla slíkt atvinnu-
veg. MaSur sem ætlar að hafa atvinnu af laxveiði eða sil-
ungs leggur net eða dregur fyrir, en veiðir ekki á stöng.
StangaveiSi er eins og litli garðurinn: sport fyrir efna-
menn. Af einyrkjabúskap má maður ekki vænta daglauna
né lífsuppeldis lianda sér og sínum, nema maður hafi skap
til að lifa á endalausum styrkjum, ívilnunum og eftirgjöf-
um. Einyrkjabúskapur getur ekki verið nema eitt af
tvennu: skemmtun fyrir milljónamæringa eða afsökun
fvrir ölmusumenn.
5.
Stjórnmálastefna, sem vill gera landbúnaðinn lífvæn-
legan, sjálfstæðan og þjóðnýtan atvinnuveg, öll hagkvæm
og skynsamleg landbúnaðarstefna, hlýtur að miða að af-
námi ölmusubúskaparins, einyrkj afyrirkomulagsins.
Framhald á einyrkjastefnu Framsóknarflokksins hlýtur
að hafa það eitt í för með sér, að landsbyggðin eyðist að