Tímarit Máls og menningar - 01.10.1942, Side 63

TÍMARIT MÁLS OG MENNINGAR
165
En Salómon í Syðstadal
er seintekinn í glýju,
og heldur mitt í hitanum,
að haustið komi að nýju,
og lítur oft í landsuðrið.
Hvaðan er eg ættaður,
að mér skuli sóma
að bera unglings brigður á
bændaöldungs dóma
um innan sveitar árferðið?
— En sjáðu bara, Salómon,
segi eg og teyga
sólskinið í Syðstadal.
Sýnist þér hann eiga
þrumuský á þurrlendið?
Samt er karlinn sinugrár
sízt af baki dottinn.
Hvessir Ijá og hefur í
heitingum við drottin.
Ekki vantar áræðið.
— Svona, svona, Salómon,
segi eg. Hann blotar ....
— Svona, svona, Salómon,
segir hann, og otar
brýninu og bætir við:
Hérna áðan heyrði eg
hvin í vætukjóa.
Ef hann gerir ekki regn,
er hann vís að snjóa,
eftir fornum aldasið.