Tímarit Máls og menningar - 01.12.1946, Qupperneq 40

278
TÍMARIT MÁLS OG MENNINGAR
einmitt frelsi hans til að svala heilbrigðum hvötum sínum og þrám,
frelsi hans til að afla sér menntunar og menningar og aukins
jjroska. Ef einstaklingur leggur fyrr greinda skilninginn í frelsis-
hugtakið og fer að sýna jiann skilning í verki, þá tekur jíjóðfélagið
í taumana, kveður upp þann dóm, að hann hafi misbeitt einstakl-
ingsfrelsi sínu, og sviptir hann í bráð eða lengd ]jví frelsi, sem hann
hefur misbeitt.
Þegar rætt er um lýðréttindi slík sem ritfrelsi, málfrelsi og mann-
fundafrelsi svo sem höfuðdyggðir lýðræðisþjóðfélags, þá leggur
óspillt siðferðiskennd auðvitað ekki þann skilning í þessi hugtök,
að þau eigi að tákna frelsi til að beita lygi, fölsun og blekkingum í
umræðum um þjóðfélagsmál, frelsi til að æsa upp tilefnislausan ótta,
heift og hatur í eigingjörnum tilgangi, frelsi til að rugla dómgreind
almennings og sveigja almenningsálitið til fylgis við rangan málstað
með aðferðum hins andlega ofbeldis, frelsi lil að flytja lognar eða
litaðar fregnir af atburðum þeim, sem gerast í heiminum. Óspillt
siðferðiskennd leggur auðvitað ekki þennan neikvæða skilning í
fyrr nefnd hugtök, heldur þann jákvæða skilning, að þau skuli
tákna skilyrðislaust frelsi til að bera sannleikanum vitni og afhjúpa
hvers konar spillingu, frelsi til að beita orðsins brandi gegn rang-
læti, ofbeldi og kúgun, frelsi til að boða hugsjónir framfara, mann-
úðar og menningar, jafnréttis og bræðralags, hversu sem slíkt kann
að koma í bága við sérhagsmuni einstaklinga eða stétta.
Ef vér lítum nú á stjórnmálaveruleika liins borgaralega lýðræðis-
fulltrúar sósíalismans gera sér hins vegar ljóst, að hér er að ræða um menn-
ingarleysi tilheyrandi frumstæðu stjórnmálaskipulagi, sem verður sjálft að
hverfa, eigi raunveruleg stjórnmálamenning að geta skapazt. Annars er hin
lnngræðislega dægurpólitík engan veginn aðalatriðið, þegar um er að ræða
stjórnmálaspillingu horgaralýðræðisins og misheitingu lýðfrelsisins. Aðalatriðið
er það, hvernig háttað er málflutningi um höfuðatriði þjóðmálanna, þjóð-
skipulagsmálefnin sjálf, stéttargrundvöll þjóðfélagsins, eðli lýðræðis, auð-
valds og sósíalisma svo og ýmis milliríkjamál, sem þessurn málefnum eru
tengd, eðli hinnar miklu þjóðfélagstilraunar í Ráðstjórnarríkjunum og svo
framvegis. Og þegar um þessi höfuðmálefni er að ræða, er hin óhrekjanlega
staðreynd sú, að fulllrúar sósíalismans eru í öllum meginefnum málflytjendur
hins vísindalega sjónarmiðs í ])jóðfélagsmálum, málflytjendur liins þjóðfélags-
lega sannleika, þar sem áróðursmenn horgarastéttarinnar eru málflytjendur þjóð-
félagslegrar lygi í þágu blindra yfirstéttarhagsmuna.