Tímarit Máls og menningar - 01.12.1946, Síða 60

298
TÍMARIT MÁLS OG MENNINGAR
á tal við þá á kristilegu stúdentasamkundunni við Nyborg og sótti
þá heim í Kaupmannahöfn, las þeim hiklaust ritsmíðar sínar og
skeggræddi framtíðaráform sín við þá.
Auðvitað gat Kaj Munk ekki stillt sig um að leita uppi Pios for-
lag og meira að segja ná tali af Jóhannesi Poulsen, en þegar ljóst
varð, hver Harald Cajus var, hafnaði Konunglega leikhúsið leik-
ritinu. Þessi atburður aftraði honum þó aðeins í bili frá því að
yrkja —- en samt nógu lengi til þess að hann hóf guðfræðinám, og
innan skamms komst Kaj Munk inn á braut mikillar þróunar. Á
sunnudögum hlustaði hann á Olfert Ricard og aðra forustumenn
kirkjunnar, hina dagana sá hann leikrit á Konunglega leikhúsinu
og hjá Betty Nansen. I leiklistaráhuga sínum varð hann fyrir mest-
um áhrifum af leikriti Strindbergs „Föðurnum“. Hann sá það kvöld
eftir kvöld, og við aðdáun hans á Oehlenschláger og Ibsen bættist
nú virðing hans fyrir Strindberg.
Fyrstu stúdentsárin bjó Kaj Munk í leiguherbergjum, en brátt
rann upp sú hátíðlega stund, þegar stud. theol. Kaj Munk fluttist
á Garð, en þar sogaðist hann innan skamms inn í káta og óþving-
aða lífið innan rauðu múranna, sem hýst hafa af mikilli gestrisni
ýmsa beztu syni Danmerkur og íslands.
Frá sjónarmiði almennings lifði hann venjulegu lífi utanbæjar-
stúdenta, en margoft hafði Kaj Munk ekki komizl hjá því að verða
var við, að hann var á sérstakan hátt undir „vernd englanna“, eins
og hann komst að orði. En af öllum þeim gæðum, sem guð hafði
auðsýnt honum, taldi Kaj Munk fátt mikilsverðara en það, að hann
fékk inngöngu í bústað útvaldra á Garði. Kaflarnir urn Garð í
ævisögu Kaj Munks eru stórkostlegur lofsöngur lífinu til dýrðar.
Enginn danskur prestur hefur nokkurn tíma lýst lífinu á Garði og
jafnvel svalli stúdenta af jafmnikilli ást og skilningi og Kaj Munk.
Hann varð „hringjari“ á Garði og rækti embætti sitt ineð lífi og
sál. Hann kom á fót „sloppkvöldum“, þar sem þjóðkunnir menn
stigu í ræðustól. Hann bauð þangað fyrstum I. C. Christensen fyrr-
um forsætisráðherra, og djákninn frá Vestur-Jótlandi varð verulega
hrifinn af söng Garðbúa. Kaj Munk var gæddur óvenjulegri náðar-
gáfu óskammfeilninnar. Hann bauð meira að segja sjálfum konungi
að taka þátt í „sloppkvöldi“, og bætti því við í einlægu en barna-