Tímarit Máls og menningar - 01.12.1946, Síða 80

318
TÍMARIT MÁLS OG MENNINGAR
gat þó verið höfðingi, eins og sést t. d. af hjálpsemi hans við Grím eftir hrun-
ann á Möðruvöllum.
Dómar Ingibjargar um samtíðarmenn eru oft markvissir, eins og þegar hún
segir um Sveinbjörn Egilsson að hann sé „einhver sú feilaminnsta manneskja
sem ég hef þekkt“, og um stúdentana frá Bessastöðum: „Ekki þætti mér ólík-
legt þó sumir þeirra, sem útskrifast hérna frá skólanum, yrðu með tíðinni dálítið
góðir fyrir sinn hatt“. Og snemma virðast skapeinkenni Gríms Thomsens hafa
komið fram, þar sem Ingibjörg skrifar um hann varla tveggja ára að hann sé
„illur og harður".
Þó að margt sé í bréfunum um heldur lítilfjörleg efni, þá hefur það líka
heimildargildi á sína vísu, a. m. k. um mál og stíl. Stíll Ingibjargar og málfar,
þótt nokkuð dönskuskotið sé, ber ósvikin merki íslenzks alþýðumáls, þess máls
sem Sveinbjörn Egilsson og Fjölnismenn — heimilismenn Ingibjargar —• lögðu
til grundvallar viðreisnarstarfi sínu á sviði íslenzkrar tungu.
Utgáfan er prýðilega af hendi leyst. Inngangur útgefanda er stuttur en grein-
argóður. Skýringarnar hefðu hins vegar vel mátt vera nokkru ýtarlegri.
]. B.
GuSmundur Daníelsson: KVEÐIÐ Á GLUGGA.
Ljóð. Isafoldarprentsmiðja. 1946.
Guðmundur Daníelsson hóf rithöfundarstarf sitt með ljóðabók sem var ekki
óefnileg frumsmíð. Síðan hefur hann gerzt mikilvirkur höfundur á óbundið
mál, en birtir nú aftur ljóðabók, að þrettán árum liðnum. Þegar þannig er í
pottinn húið, verður höfundur að láta sér lynda að lesandinn ætlist til að finna
þroskað skáld sem geri viðfangsefnum sínum full skil og sé laus við smíða-
galla viðvaningsins.
En í þessari bók brestur mikið á að slíkar vonir rætist. Mörg kvæðanna bera
vott um ótvíræða lýriska hæfileika, og skáldinu dettur margt gott í hug. En
efnið er ekki nógu vel unnið, kvæðin eru oftast of laus í reipunum, byggingu
þeirra ábótavant. Einkum á þetta við um ádeilukvæðin (t. d. kvæðin um Barra-
has, Menn, Reipasöng, sem þó er þeirra skást) og þau kvæði sem eiga að vera
fyndin (Meðan kvæðið er kveðið, Ljóð). Ádeilan missir marks, fyndnin verð-
ur flatneskja. Bezt tekst höfundi þegar hann yrkir algerlega lýrisk kvæði, en
ofmjög gætir þar áhrifa frá öðrum skáldum; jafnvel Heine-stælingar, sem of
lengi hafa tröllriðið íslenzkum byrjendum á skáldabrautinni, losnar lesandinn
ekki við.
Skorturinn á vandvirkni og smekkvísi kemur ekki síður í ljós í formgöllum
á stuðlun og hrynjandi. í upphafi fyrsta kvæðis bókarinnar réttir skáldið les-
andanum þennan löðrung: