Tímarit Máls og menningar - 01.10.1961, Side 60

TÍMARIT MÁLS OG MENNINGAR
Keðjulaus; hugsar hann.
Þetta er auðsýnilega nýskeð, þvi fersk hjólför glitra á hrímuðu malbikinu.
Og hann fikrar sig niður brattan kantinn.
Til að sjá betur.
Undan bílhúsinu stendur handleggur.
Höndin er sinaber og fingurnir glenntir og hálfkrepptir.
Annar maður með brotið höfuð er undir bílnum upp undir axlir.
Blóð hefur runnið úr honum og étið sig ofan í svellið, en er nú að byrja að
frjósa utanmeð.
Þá varð honum illt og lengi á eftir þorði hann ekki að vera einn ...
Hann er hrœddur við dauðar manneskjur.
En ekki núna.
Líklega er það af því það hefur aldrei verið lifandi.
Eða kanski af því hann fer að hugsa um atburði gærdagsins og þeir renna
hjá eins og á milli barnsins og hans ...
Hann situr eins og illa gerður hlutur útí horni og á eldavélinni kraumar
vatn í stórum potti.
Fólkið hleypur inn og út og honum finnst hann vera fyrir því.
Einhvers staðar innan úr húsinu berast óljósar stunur.
Þá biður einhver um heitt vatn í fötu og kalt í aðra: Flj ótt, flj ótt.
Það er eitthvað í augum fólksins sem hann ekki skilur. Og allur þessi asi.
Það skiptir sér enginn af honum fyrr en góðlátlega konan kemur:
„Það dugir ekki að láta drenginn sitja þarna,“ segir hún.
Og svo við hann: „Bezt þú farir útogupp að kljúfa tað“.
Útogupp? Kljúfa tað? hugsar hann á leiðinni.
„Ég skal sýna þér hvernig farið er að því,“ segir konan eins og hún hafi
lesið hugsanir hans. Og hún sýnir honum það.
Hún klýfur nokkra hnausa og talar á meðan:
„Þú hittir illa á, gæzkan. Konan hans Munda er að eiga barn. Það gengur
hálfilla."
Svo fer hún.
Og hann krýpur í kvöldsólinni og finnur rakann seytla gegnum buxurnar
á hnjánum, klýfur hnausana í þrennt eða fett „einsog þeir vilja klofna, gæzk-
an“ hafði konan sagt. Og honum finnst eins og verið sé að hafa af sér dular-
fulla atburði bæj arins með þessu.
Samt er hann svolítið stoltur.
298