Tímarit Máls og menningar - 01.10.1961, Síða 65

UNGINN
„Mamma,“ sagði Kata, „ákvurju er teppið utanum mig?“
Og þá fann hún, að það er ekki bara teppið utanum hana heldur ber mamma
hana á handleggnum, að galtinn hjá húsinu hans Tsísars stendur í björtu báli
og á torginu slær öðru hverju bjarma á svarta mannþyrpingu — og Stratsénu
og Hnédu og Malínu.
Svo mundi hún eftir stj örnuhrapinu; hún skipti sér ekki af mömmu sinni,
vissi að þegar hefst ekki úr henni orð, þá er ekki orð úr henni að hafa, og
stundum er betra að þegja en tala. Hún leit upp og hugsaði með sér, að fyrst
ein stjarna hefði hrapað, hrapaði kannske önnur, og þá mætti hugsa sér ósk,
sem áreiðanlega rættist.
Eg ætla að óska mér, hugsaði hún, að ég ætti obbolítið herbergi og skáp í
litla herberginu. Og ég ætla líka að óska mér að hænurnar komi til mín þegar
ég kalla púddapúddapúddapúdd.
Og þá fannst henni, að undir fótunum á sér iðaði ofurlítill kettlingur og
mjálmaði og mjálmaði.
„Mamma,“ sagði hún, „sko kettlinginn hérna?“
1 því feykti vindurinn til þeirra brennheitri neistaskúr, mamma æpti, Kat-
sénka fór að skæla og það kviknaði í nokkrum húsum í einu. Þau brunnu
skært með snarki og brestum, einhvern veginn glatt og listilega, logarnir
stukku af bita á bita eins og í eltingaleik. Katsénka ímyndaði sér, að stóri eld-
urinn ætti lítil börn, sem væru að læra að loga. Og henni fannst gaman hvern-
ig torgið glóði eins og aflinn hjá jámsmiðnum, það var bara stærra.
„Mamma,“ sagði hún, „ákvurju eru mennirnir að öskra svona?“
Og allt í einu, alveg uppúr þurru, varð hún skelfilega hrædd, því hún mundi
eftir ljótum draumi þar sem allur himinninn logaði og öll fjöllin. Og hún sagði
kjökrandi:
„Mamma mín, ertu ekki hún mamma mín? Akvurju passarðu mig ekki?“
Og þá fann hún stóra munninn hennar mömmu sinnar á köldum kinnunum,
og svo fann hún hann á eyrunum og á hálsinum. Hún andvarpaði af feginleik
eins og velt hefði verið af henni þungum steini.
„Katsénka,“ sagði mamma, „vertu góð, barnið mitt, ég sleppi þér ekki!“
„Hvert sleppirðu mér ekki?“ spurði Katsénka. „Og hvar er pabbi?“
Svo fór hún að horfa á hvernig bjálkarnir hrundu. Henni fannst það vera
eins og tröll hefði kveikt upp í ógnarstórum arni og léti heil hús í eldinn. Og
bætti röftunum á.
„Mamma,“ sagði hún, „eiga tröll ofna? Og baka tröll pönnukökur?“
Þær voru komnar á torgið og mörg börn grétu. Katsénka þekkti þau á hrin-
303
i