Tímarit Máls og menningar - 01.11.1980, Blaðsíða 45

Harrouda
líkara en þau lægju þarna sjálf á koddanum við hlið hans . . . Myndi hann
deyja augnalaus? En þetta varð bara örstutt tálvon.
Hann dó skömmu síðar eðlilegum dauðdaga, og lét mér eftir fimm
mánaða gamalt barn.
Eg var ekkja í annað sinn, en nú hæglát og undirgefin.
Þegar hér var komið var ég fullnuma í skóla einsemdar og sársauka. Ég var
fædd til að bugta mig og beygja eftir þeirra reglum. Eg kappkostaði að
fylgja þræði örlaganna, með blæju fyrir andlitinu. Eg var þegar tveggja
barna móðir, og enn hafði ég hvorki séð hafið né grænt skógarflæmi. Ég
gat ekki gert mér í hugarlund að við tæki annar heimur þar sem Fass6
sleppti.
Með tilkomu föður þíns breyttist líf mitt. í fyrsta lagi var hann enginn
öldungur: hann var maður á besta aldri. Loksins átti það fyrir mér að
liggja að kynnast manni, sannkölluðum manni. Sú tilhugsun gerði mig
hamingjusama í nokkurn tíma. Föðurbróðir minn hafði kynnt hann fyrir
fjölskyldunni. Þeir höfðu stundað saman smákaupmennsku í stríðinu.
Þegar við giftumst var hann enn giftur systur eins af félögum sínum.
Sterkri, óseðjandi konu, miklum mathák. Þessi kona hafði ekki getað
alið honum börn. Ég varð hins vegar ófrísk á fyrsta mánuði hjúskapar
okkar. Eg bjó með þessari konu í sama húsinu, en ég naut allra forrétt-
inda. Þetta voru erfiðir tímar. Það var stríð, tími skömmtunar og skorts.
Til allrar hamingju áttum við nokkrar vistir. Nokkrar krukkur af niður-
soðnu úlfaldakjöti, einn kolapoka og tvo eða þrjá poka af hveiti.
Mér var ekkert sérlega illa til hinnar konunnar. Hún sló oft af kröfum
sínum. Sambúð okkar var árekstralaus. Þegar ég hafði eignast barnið, tók
hún saman föggur sínar og flutti aftur til foreldra sinna. Skilnaðurinn fór
fram nokkrum dögum eftir skírnarathöfnina. Við héldum áfram að vera
vinkonur. Hún heimsótti mig af og til og hjálpaði mér við húsverkin.
Hún gifti sig aftur skömmu síðar og varð margra barna auðið . ..“
Jóhanna Sveinsdóttir pýddi.
6 Fass (eða Fés): elsta og e. t. v. fegursta borg í Marokkó, stofnuð af Idriss-ættinni á 8.
öld. Fyrrum höfuðborg ríkisins, nú einkum trúar- og menningarmiðstöð. I elsta borgarhlutanum
eru varðveitt mannvirki allt frá upphafi 9. aldar.
299