Tímarit Máls og menningar - 01.11.1980, Qupperneq 57

Guðbergur Bergsson
Maður dottar í matartímanum
Til Dodda sem fœr „20 mínútur í mat“
Um leið og maðurinn sem sagan segir frá vaknaði, eða rankaði við sér, þá
fannst honum að hann hlyti að vera staddur á torgi í útlendum, óþekkt-
um bæ. Hann leit upp og svipaðist um eftir nafni á torginu. Hann sá
hvergi skilti. En þegar hann hafði svipast betur um sá hann að hann sat
undir vegg á litlu kaffihúsi. Eg hef þá vaknað í útlöndum, hugsaði hann.
Nokkur borð voru fyrir utan dyrnar á upphækkuðum palli. Menn sátu
þar og spiluðu á spil. Manninum sem vaknaði fannst að hann hlyti að hafa
séð allt þetta áður annaðhvort á málverki eða ljósmynd. Svo voru þannig
kaffihús algeng í ferðasögum fólks sem hélt sig vera menntað.
Maðurinn hafði á tilfmningunni að hann væri einhver afbrotamaður,
að hann hefði framið glæp í langri sögu. En hann mundi ekki eftir hvers
eðlis glæpurinn hefði verið. Kannski er þetta tómur hugarburður,
hugsaði hann.
Um stund gleymdi maðurinn torginu og sjálfum sér. Hann var það
sem er kallað annars hugar.
En þetta var enginn hugarburður. Maðurinn í sögunni vaknaði við það
að þrír hundar vöfruðu inn undirgang á einhverju torgi og þeir námu
staðar hjá honum. Hundarnir voru hvorki vinalegir né létu ófriðlega.
Allir þefuðu þeir af honum vandlega. Þó gerðu þeir það á hlutlausan hátt,
og einhvern veginn eins og annaðhvort væri hann lyktarlaus eða þeir
hefðu hvorki ilman né smekk fyrir lykt. Hundarnir þefuðu af einhverri
skyldu. Síðan gengu þeir burt.
Ég hef ekki brotið neitt af mér, hugsaði maðurinn.
Manninum létti örlítið við hugsunina.
Hópur glaðværs fólks flæktist þá inn á torgið. Maðurinn slóst í för
með fólkinu. Það hafði í hyggju að heimsækja bæ sem það nefndi. En
maðurinn gleymdi óðar nafninu.
311