Tímarit Máls og menningar - 01.11.1980, Síða 60

Tímarit Máls og menningar
Presturinn tók um herðar mannsins, eins og hann athugaði hvort hann
hefði hryggskekkju. Kannski eru sumir menn óhæfir til að deyja vegna
líkamlegra ágalla, eins og líkamslýti geta gert manninn óhæfan til ásta og
bæklun gerir hann óhæfan til herþjónustu? hugsaði maðurinn.
Þá losaði maðurinn svefninn og sá hvernig draumurinn hvarf út um
dyrnar. Allan morguninn var hann í annarlegu skapi. Hann fór ekki til
vinnu sinnar á bílaverkstæðið, og oft var hann gráti nær. Sér til dálítillar
furðu fann hann að hinn einkennilegi tregi sem hann fann fyrir bæði í
brjósti og höfði leið örlítið frá ef hann lá fyrir í sófanum og dró að sér
þurra lykt úr útsaumuðum púðum.
Konan var fúl við manninn og hann fyrirvarð sig, og það var ekki laust
við að börnin fyrirlitu föður sinn vegna þess að hann átti ekki heima á
púðum og sessum. Hann ýmist sat í sófanum eða lá þar eins og illa gerður
hlutur. Hluturinn var auk þess svo aumur. Og sálin í honum var svo
útlend og framandi að hann þekkti varla sjálfan sig fyrr en konan rétti
honum hitabrúsann og bitann eftir hádegismatinn og sagði:
Þú ferð í vinnu og hristir þessa óáran af þér.
Þá rauk maðurinn upp, hann hristi af sér draum og drunga og mundi
að hann „hafði aðeins tuttugu mínútur í hádegismat“.
í þær tuttugu mínútur hafði hann brotið heilann.
314