Tímarit Máls og menningar - 01.09.1989, Side 56

Tímarit Máls og menningar
væri í það varið sem varla væri mikið. Það væri sér sagt; hann hefði ekki
lesið bókina og ætlaði sér það ekki. Sjálfur skrifaði hann aldrei af íþrótt
heldur af snilld.
Hann var ákaflega stoltur af bókum sínum, öllum sem einni, næstum
eins og Jón Leifs af verkum sínum sem enginn hafði heyrt og hefur varla
enn fyrr en allt í einu núna um daginn. Eg held ég megi segja að hann hafi
verið að rifna af monti af þeim, án þess að hann væri þá að henda gaman að
sjálfum sér. Þetta heidr raupsaldurinn og á kannski fyrir okkur öllum að
liggja. Sálmurinn um blómið væri einstakt verk í öllum bókmenntum
heimsins, sagði hann. Manga mælti allt upp í honum: Steinarnir tala mundu
gera hann heimsfrægan. Um það hafði hún vitnisburð frá tékkneskum bók-
menntafræðingum, sagði hún. „Helvíti ertu skakkur, Þórbergur. Þú getur
ekki látið nokkurn mann sjá þig svona.“
Mér fannst sjálfum, þegar leið fram á nóttina, að ég væri að leiða hann
blindan eins og í bernsku. En hér var sama yfirnáttúrlega hreinskilnin eins
og hjá Rousseau. Hér var líka stíll, bæði í frásögn og framkomu. Stíll er
maður. Hér var líka margt sem var sýnt en ekki sagt.
Af góðu máli og gegnu æ greinirðu meistaratökin;
nema hjá stórmenni stíls er stefnan að sýna með þögn.
318