Tímarit Máls og menningar - 01.09.1990, Qupperneq 82

á sér höfuðið fyrir pappanefinu), tekur tilhlaup og sparkar í rassinn á Michele, tekur aftur
tilhlaup og lætur vaða í rassinn á Gabriellu. Þvínæst gengur hún sallarólega, allt að því
virðulega, að borðinu sínu.
Allt dettur í dúnalogn.
Svo fara tárin að renna niður kinnamar á Michele og strax á eftir niður kinnamar á
Gabriellu.
Svo fer allur bekkurinn að skellihlæja.
Svo sest Sara í sætið sitt.
Frú Rafael verður fyrst hissa og hneyksluð, en svo heldur hún að þessi afskipti Söm
séu hluti af vandlega undirbúnu skaupi nemendanna, sem eigi bara að varpa ljósi á það
verkefni sem verið er að greina (ekki er lengur hægt að túlka listaverkið með hefð-
bundnum aðferðum; það þarf að nálgast það með nútímaaðferðum, lesandinn verður að
vera virkur, framtakssamur, hugmyndaríkur), og þar sem hún sér ekki að uppáhalds-
nemendumir em að gráta (þær horfa fram í bekk og snúa þar af leiðandi baki í hana),
kinkar hún kolli og skellihlær.
Þegar Michele og Gabriella heyra hlátrasköllin í elsku kennaranum sínum fyrir aftan
sig, finnst þeim þær hafi verið sviknar. Nú streyma tárin úr augum þeirra eins og skrúfað
hafi verið frá krana. Þær finna til svo sárrar niðurlægingar að þær herpa sig saman líkt og
þær séu með magakrampa.
Frú Rafael telur krampaköst uppáhaldsnemenda sinna vera danshreyfingar og hún
hendist skyndilega upp úr sæti sínu af krafti sem alvöruþungi kennarans í henni fær ekki
bælt. Hún grætur af hlátri, hún breiðir út faðminn og líkami hennar hristist og skelfur,
þannig að höfuðið á henni veltur fram og til baka á hálsinum, eins og bjalla sem
meðhjálpari heldur á hvolfi í lófa sér og hringir af miklum krafti. Hún gengur til
stúlknanna sem engjast til og frá, og hún tekur í höndina á Michele. Nú standa þær allar
þrjár fyrir framan bekkinn, þær engjast allar þrjár og gráta í kór. Frú Rafael tekur tvö skref
á staðnum, lyftir vinstra fæti upp á ská, og síðan hægra fæti á sama hátt, og grátandi fara
stúlkumar tvær smám saman að herma eftir henni. Tárin renna niður með pappanefjunum
á þeim, þær engjast til og frá og hoppa á staðnum. Síðan tekur kennslukonan í höndina á
Gabriellu, þær mynda nú hring frammi fyrir bekknum, leiðast allar þrjár, stíga skref á
staðnum og svo til hliðar og snúast í hring á pallinum í skólastofunni. Þær lyfta fæti ýmist
til vinstri eða hægri, og grátgrettumar á andlitum Gabriellu og Michele breytast ofurhægt
í hlátursgrettur.
Konurnar þrjár dansa og hlæja, þögn slær á bekkinn og hann starir á þær í hljóðri
skelfingu. En konumar em hættar að veita öðrum athygli, þær hugsa aðeins hver um aðra
og eigin naum. Skyndilega stappar frú Rafael fastar niður fæti og lyftist nokkra sentimetra
upp yfir pallinn og í næsta skrefi kemur hún ekki lengur við gólfið. Hún dregur vinkonur
sínar tvær með sér á loft, augnablik halda þær áfram að snúast fyrir ofan pallinn, þær
hefjast á loft í spíral, hægt. Hár þeirra nemur brátt við loftið sem tekur hægt að opnast.
80
TMM 1990:3