Tímarit Máls og menningar - 01.12.1991, Síða 95

Þegar yfirþjónninn var farinn út úr borðsalnum spurði ég Ladogin
hvort hann væri ánægður með ferðina. Túlkurinn var lengi að útskýra
svar Ladogins; hvemig maðurinn mætti aldrei vera ánægður með neitt,
því að ánægja væri merki um að þróunin hefði stöðvast, og ekki vildi
Ladogin að við stöðnuðum á því stigi sem við væmm á þessa stundina:
manneskjan þyrfti enn að þróast mikið, og samfélag mannanna líka.
— Og þá mætti kannski auka lífsgæðin svolítið líka, sagði Meriláinen.
— Það er reyndar spuming um hversu réttlátlega lífsgæðunum er
útdeilt, þýddi túlkurinn svar Ladogins.
Skálað var fyrir góðum samskiptum landanna. Ég sagði svo sem vera
létt verk að tala um samskipti landa og þjóða, en í rauninni skiptu
samkipti manna ein máli; menn gætu vingast hver við annan, treyst hver
öðmm og þjóðimar þannig nálgast hver aðra. Ladogin klingdi við mig
glasi og alla sem við borðið sátu.
Þjónamir komu með forréttinn og hrímaða Koskenkorvaflösku, hellt
var í glös. Túlkurinn þýddi sögu fyrir Ladogin. Hann hefði talið, hve
mörgum sinnum í þessari Finnlandsferð honum hafði verið boðinn
graflax og hreindýr. Við vomm líka með lax í forrétt núna, en í aðalrétt
hafði ég pantað vatnaviðni, sem ég vonaði að smakkaðist Ladogin vel.
Hann lofaði að eiga vinsamleg samskipti við fískinn.
Meriláinen spurði, hvaða möguleika við ættum á því að fá pantanir
frá Sovétríkjunum fyrir sumarleyfi; útskýrði, að vegna framleiðsluáætl-
unarinnar þyrfti hann að ná helstu sölumöguleikum í sigti. Meriláinen
var í forsvari fyrir framleiðslunni hjá okkur. Við Malmberg og borgar-
stjórinn vissum, að með framleiðsluáætlun átti hann í rauninni við
uppsagnir starfsfólks, ef viðskiptin við Sovétríkin tækju ekki að glæðast;
annar möguleiki væri að binda enda á þetta valhopp í Moskvu og byrja
að skipuleggja allt fyrir heimamarkað og vesturlönd, en það mundi aldrei
geta gengið nógu fljótt. Kannski vissi Ladogin það.
— Þið skuluð ekki ímynda ykkur að Sovétríkin hafi verið stofnuð til
þess eins að halda uppi fyrirtækjum sem illa ganga í Finnlandi, þýddi
túlkurinn eftir Ladogin.
— Ekki nú alveg, flýtti Malmberg sér að segja.
— Malmberg veit fyrir víst hvað ég meina. Það er trúlega búið að tala
um þetta áður: teikningar, gæði, afhendingu, kostnað.
— Þó það nú væri, sagði Meriláinen. Meriláinen var nú að hitta
TMM 1991:4
93