Tímarit Máls og menningar - 01.12.1991, Blaðsíða 98

Ladogin kom líka brátt og settist aftur við borðið. Hann sagðist vera
orðinn hundleiður á þessari kompu, vildi fara á eitthvert annað veitinga-
hús og heimtaði að borgarstjóri kæmi með, því þeir væru menn á sama
aldri og hefðu reynt eitt og annað í lífinu, á meðan við hinir værum enn
ungir og bamalegir.
— Heyrið þið, fömm á Borgarhótelið, sagði borgarstjóri í flýti. Hann
sagði, að á öllum öðmm veitingahúsum yrðum við að útskýra hver
Ladogin væri og hvers vegna við vildum koma með svo dmkkinn mann
inn á veitingastað, en á Borgarhótelinu væru allir kunnugir erlendum og
innlendum gestum, sem borgin þyrfti að brynna. Borgarstjóri hringdi, ég
borgaði reikninginn. Ladogin horfði á mig borga og sagði, að fyrirtækið
mitt gengi kannski ekki sem verst fyrst ég gæti slegið um mig með
greiðslukortum. Hann var aftur farinn að tala þýsku. Ég sagði, að
greiðslukort væri bara gálgafrestur til að ýta á undan sér greiðslunum,
mánaðarlegur gjalddagi væri mikill kostur fyrir fyrirtæki sem hefði rétt
til hnífs og skeiðar. Ladogin horfði á mig alvarlegur í fyrstu, en skellti
síðan upp úr. Hann fullyrti að sér félli vel við mig, því að ég hefði húmor.
Ég sagði, að öðru vísi þyldi sjálfur andskotinn ekki einu sinni við í
búðarlokustörfum.
Við fómm fram í forstofu og fengum frakkana hjá dyraverðinum.
Borgarstjóri kom og hvíslaði að mér, að á Borgarhótelinu væri búið að
lofa okkur bakherberginu inn af matsalnum á annarri hæð; þar fengjum
við að vera í friði, en þangað yrði að ganga í gegnum matsalinn. Ég sagði,
að á þessum tíma dags væri enginn í matsalnum. Það vonaði borgarstjóri
líka.
Dyravörðurinn hringdi á leigubíl. I borgarstjórabílinn komust hann
og Ladogin og túlkurinn. Ég sagði leigubílstjóranum að fara mátulegar
krókaleiðir að Borgarhótelinu, svo að þau næðu inn í bakherbergið, áður
en við kæmum. Malmberg fór að segja einhverja sögu í bílnum, um
Ladogin í Moskvu, en ég nennti ekki að hlusta á hann núna. Ég sá, að
Meriláinen var sofnaður í aftursætinu, en vaknaði, þegar ég bannaði
honum að sofa, settist upp og fór að hegða sér nánast eðlilega. í bakher-
berginu voru Ladogin og hinir famir að þjarka við yfirþjóninn um það,
hvort við ættum að borða eitthvað eða bara drekka. Yfirþjónninn skoraði
á okkur að smakka minnsta kosti graflaxinn, sem væri lagaður í gær og
96
TMM 1991:4