Dagrenning - 01.12.1956, Blaðsíða 9

----------------------------------------------------------------------------------------
Svona langt þurfti hún að sökkva — og þó er enn ekki vaknað til fulls
skilnings, eins og síðar mun verða vikið að.
Upplausn Bretaveldis og hrun Frakklands.
Þeir atburðir, sem augu almennings hafa fest sig við á síðari hluta
þessa árs, eru átökin um Súezskurðinn og uppreisnin í Ungverjalandi, og
er það að vonum.
Margt hefur verið ritað og rætt um Súezdeiluna síðustu vikurnar, en
þó gera fæstir sér fulla grein fyrir því, hvað þar hefur raunverulega gerzt.
Eftir að síðustu styrjöld lauk og „Sameinuðu þjóðirnar“ fóru að hafa af-
skipti af stjórnmálum heimsins hefur stefna þeirra verið sú, að leysa upp
„nýlenduríkin“ svokölluðu, og er þá einkum átt við Bretaveldi, Frakkland
og ríki Hollendinga.
Asíu- og Afríkulönd, sem þessar þjóðir hafa stjórnað — að sjálfsögðu
mismunandi vel — hafa hvert af öðru verið losuð úr tengslum við aðal-
ríkin, og gerð að sjálfstæðum ríkjum án þess að hugleiða nokkuð hverjar
afleiðingarnar yrðu. Þrjú öfl hafa aðallega staðið að þessum aðgerðum á
vettvangi Sameinuðu þjóðanna: Rússar, Bandaríkin og sósíaldemókratar —
þ. e. fulltrúar þeirra ríkisstjóma, þar sem sósíaldemókratar ráða mestu eða
öllu. Þannig hefur hvert landið af öðru losað um tengsl sín. Við Bretland
hafa skilið Indland, Pakistan, Ceylon, Iran, Irak, Palestína og síðast en
ekki sízt Egiptaland. Frakkland hefur verið knúið til að láta af hendi
nýlendur sínar í Austur-Asíu, svo og Sýrland, Libanon, Tunis og Marokkó.
Holland hefur orðið að láta af hendi alla Indónesíu og enn er það krafið
um lönd þar austurfrá.
Afleiðingin af þessari „utanríkispólitík“ hefur orðið vaxandi örðug-
leikar í samskiptum þjóða og landa, viðsjár og hættulegir valdadraumar
einræðissinnaðra manna, sem hefjast skyndilega til valda. Bandaríkin, sem
sjálf voru einu sinni brezk nýlenda, virðast ganga með einhvers konar
minnimáttarkennd gagnvart Bretum, enn þann dag í dag. Þau telja sér
því skylt að styðja allar kröfur allra nýlenduþjóða um „frelsi“ og „sjálf-
stæði“, hversu fjarri lagi sem þær eru, þegar Bretar, Frakkar og Hollend-
ingar eiga í hlut, en þau horfa aðgerðalaus á nýlendukúgun Rússa — hafa
beinlínis átt hult að því — að Rússar innlimuðu hvert landið af öðm og
hnepptu þjóðir Evrópu og Asíu í þrældómsviðjar, sem þær fá aldrei af
sér brotið hjálparlaust. Þetta hróplega ósamræmi í utanríkisstefnu Banda-
ríkjanna á mikla sök á því, hvemig nú er komið högum margra þjóða,
v——______________________________________________________________________.
DAGRENNING 7