Dagrenning - 01.12.1956, Blaðsíða 37

gjörðir vorar, en oss er einnig fyrirskipað
að gleyma ekki þeirri gæzku hans, að
liann græðir öll vor mein.
í Nýja Testamentinu er oss sagt að
lækningin sé einn þáttur friðþægingar-
innar. Við öðru væri varla að búast, því
að Kristur kom til að frelsa mennina, og
líkaminn er hluti af manninum. „Líkami
hans var særður“ vegna líkama vors og
„fyrir hans benjar urðum vér heil-
brigðir.“
„En er kveld var komið, færðu þeir
til hans marga, er þjáðir voru af illum
öndum, og rak hann andana út með orði,
og alla þá, er sjúkir voru, læknaði hann;
svo að rættist það, sem talað er af Jesaja
spámanni, er hann segir: Hann tók veik-
indi vor og bar sjúkdóma voru.“ (Matth.
8, 16-17.)
Kristur hefur því fært oss lækninguna
með fórnardauða sínum; hún er vor nú
þegar, en vér eigum sjálfir að hagnýta
oss hana með trúnni.
Lækningin er innifalin í umboðinu
mikla.
Þegar Kristur veitti umboðið mikla,
tók hann það fram, að lækning sjúkra
væri eitt af þeim táknum, er þeim trú-
uðu skyldu fylgja:
„Og hann sagði við þá: „Farið út um
allan heiminn og prédikið gleðiboðskap-
inn allri skepnu. Sá, sem trúir og verður
skírður, mun hólpinn verða, en sá, sem
ekki trúir, mun fyrirdæmdur verða. En
þessi tákn skulu fylgja þeim, er trúa:
í mínu nafni munu þeir reka út illa
anda, tala nýjum tungum, taka upp
höggorma; og þó að þeir drekki eitthvað
banvænt, þá mun það alls ekki saka þá;
og þeir munu leggja hendur yfir sjúka,
og þeir munu verða heilir." (Mark. 16,
15-18).
Umboðið mikla, sem veitir fulltingi
til þess að boða fagnaðarerindið, skil-
greinir þannig hina sanntrúuðu með
því, að lækning sjúkra sé eitt af þeim
táknum, er fylgi starfi þeirra.
Að lokum skulum vér rifja upp það,
sem segir í Jakobs bréfi og sýnir, að guð-
legar lækningar voru raunverulega einn
liðurinn í starfi kirkjunnar.
„Líði nokkrum illa yðar á meðal, þá
biðji hann; liggi vel á einhverjum, þá
syngi hann lofsöng. Sé einhver sjúkur
yðar á meðal, þá kalli hann til sín öld-
unga safnaðarins, og þeir skulu smvrja
hann með olíu í nafni Drottins og biðj-
ast fyrir yfir honum; og trúarbænin mun
gjöra hinn sjúka lieilan og Drottinn
mun reisa hann á fætur og þær syndir,
sem hann kann að hafa drýgt, munu
honum yerða fyrirgefnar. Játið því hver
öðrum syndir yðar og biðjið hver fyrir
öðrum, til þess að þér verðið heilbrigð-
ir. Kröftug bæn réttláts manns megnar
mikið.“ (Jak. 5, 13-16.)
Með hliðsjón af þessum mörgu ský-
lausu fyrirheitum Biblíunnar getur eng-
inn sanntrúaður lesandi verið í nokkr-
um vafa um, að lækning sé vilji Guðs
til handa þeim, sem trúa á Drottin
Jesúm Krist.
Guðleg lækning og læknisstarfið.
Vegna margra spurninga, sem borizt
hafa, er ef til vill rétt að ræða nokkuð
um sérstöðu guðlegra lækninga gagn-
vart venjulegri lækningastarfsemi. Vér
höfum enga hneigð til að vanmeta lækn-
ana, því að margir þeirra eru góðir og
guðhræddir menn. Vér metum þá mik-
ils. Öllum ætti að vera það ljóst, að heim-
urinn þarf á sérfróðum mönnum að
halda, sem kenna fólki að gæta líkama
síns. Kristur hrósaði þeim, sem líknuðu
DAGRENNING 3S