Dagrenning - 01.12.1956, Blaðsíða 16

-----------------------------------------------------------------------------------N
einuðu þjóðirnai hafa, að undirlagi Bandaríkjastjórnar, bannað Bretum
og Frökkum að hreinsa skurðinn, svo siglingar um hann tefðust sem lengst.
Hin nýja einangrunarstefna Eisenhowers.
Hin nýja einangrunarstefna Bandaríkjanna er enn ekki orðin öllum
fyllilega ljós. Hún hófst — opinberlega — á Gefnarráðstefnunni 1955,
með „andanum frá Gefn“. Síðan hafa Bandaríkin litið á sig sem einhvers
konar „alheimslögreglu“, fremur en vestræna stórþjóð. Lögreglu, sem liaf-
in væri yfir öll þjóðernisleg sjónarmið önnur en hin amerísku. Afleiðingar
þessarar stefnu hafa orðið þær, að öll liin demókratisku ríki í Evrópu
telja sig meira og minna svikin af Bandaríkjunum. Þau hafa brugðizt
þegar mest á reyndi, flestum sem treystu þeim. Nú er svo komið, að Banda-
ríkin, sem voru dáð og nutu fullkomins trausts meðal hinna vestrænu
lýðræðisþjóða, mæta þar víðast hvar óvild og tortryggni, og sums staðar
jafnvel follkomnu hatri. Vestur-Þýzkaland telur sig táldregið og svikið,
Frakkland telur sig svikið og blekkt og þar eiga Bandaríkin ekki lengur
neina vini — nema kommúnista. Franska þjóðin er vonsvikin og margir
telja Bandaríkjamenn varga í véum, sem vilja fall Frakklands, fátækt og
niðurlægingu. Franska blaðið Le Mond, sem er talið lieiðarlegasta blað
Frakklands segir í september s. 1.:
„Það er erfitt að gera of mikið úr því hve mjög Bandaríkin eru ábyrg
fyrir Súez-deilunni. Bandaríkin hafa yfirboðið Breta frá 1951, í veiðleitni
sinni að vinna vináttu Arabanna og hafa gefið þjóðernisstefnu Araba undir
fótinn í þeini fáránlegu von, að hemja mætti hana til einhverra nota.
Það voru Bandaríkin, sem töldu Breta á að hverfa á brott úr Egyptalandi.
Það voru sendiherrar Bandaríkjanna, sem ýttu Nasser fram til landsfor-
ráða. Það voru hin skyndilegu sinnaskipti utanríkisráðliena Bandaríkj-
anna varðandi Asvan-stífluna, sem urðu tilefni deilunnar, þar eð þau gáfu
Nasser átyllu til að þjóðnýta Súezskurðinn.
Bandaríkjunum ber nú að standa við hlið Vestur-Evrópuríkjanna jafnt á
diplómatiska sviðinu sem á sviði efnahagsmála. Ef þau gera það, verður
deilan við Nasser skjótlega til lykta leidd, öllum til hagsbóta, Aröbum
sem öðrum.“
Bretland, sem hefir talið sig í minnstri liættu, hyggur nú í fullri alvöru
á að slíta tegsl sín við Bandaríkin, og Bretar og Frakkar yfirvega að ganga
úr Sameinðu þjóðunum og segja skilið við svikapólitík þeirra. Hinu
megin er svo vaxandi vinátta Bandaríkjanna við Sovétríkn og leppríki
v_________________________________________________________________________>
14 DAGRENNING