Dagrenning - 01.12.1956, Blaðsíða 44

aði daufdumba drenginn rak hann
andann ekki aðeins út, heldur bannaði
honum líka að koma framar inn í hann
(Mark. 9. 25). Á lækningasamkomum
geta fundarmenn veitt mikilvæga að-
stoð í þessu efni, ef þeir hneigja höfuð
sitt í bæn og trú.
5. Máttur Guðs getur rekið út illa
anda, og hann getur líka sent þá niður
í gröf, en samt segir Ritningin lítið um
að Jesús hafi gert það. Hins vegar var-
aði hann við því, að illur andi, sem út
hefði verið rekinn, myndi samstundis
reyna að komast í annan líkama; og
heppnaðist honum það ekki, mvndi
liann taka með sér aðra anda sér verri
og herja aftur á líkama þann, sem hann
var rekinn úr. Jesús sýndi fram á, að
þessi tilraun hinna illu anda gæti heppn-
ast, ef maðurinn, sem hlut ætti að máli,
ólilýðnaðist Guði og andi Drottins ætti
ekki bústað í hjarta hans og lífi.
Verndun heilsunnar er nauðsynleg.
Við síðustu hugleiðingu vaknar sú
spurning, hvort hægt sé að ónýta lækn-
inguna. Þetta er vissulega mikið um-
hugsunarefni, því að vér höfum þegar
séð, að Jesús sagði berurn orðum, að
menn gætu ónýtt lækninguna. Nálega
allir kristnir menn, sem lækningu hafa
fengið, munu geta staðfest það, að þrátt
fyrir liina dásamlegu reynsluþekkingu,
sem þeir hafa öðlast, kemur óvinurinn
fyrr eða síðar og reynir að freista þeirra,
jafnvel telja þeim trú um, að þeim liafi
ekki verið bjargað. Eins er um þá, sem
haldnir liafa verið illum anda, að and-
inn reynir fyrr eða síðar að vinna aftur
það, sem hann missti, ef þess er nokk-
ur kostur. „Sjaldan verður víti vörum“.
Djöfullinn yfirgefur þann, sem hlýðir
Ritningunni og stendur stöðugur gegn
lionum, en þann, sem undan lætur, mun
Satan ræna blessuninni. í Jakobs bréfi
4. kap. 7. v. segir svo: „Standið gegn
djöflinum, og þá mun hann flýja frá
yður.“ Ef vér því stöndum gegn óvin-
inum og vísum lionum djarflega á bug,
þegar hann reynir að telja oss trú um,
að hið gamla mein sé að taka sig upp,
munurn vér komast að raun um, að
lækning vor er alger.
★
Vér verðum að láta Krist og ríki lians
ráða lífi voru. Maðurinn, sem illi and-
inn var rekinn úr, hélt áfram fyrra líf-
erni sínu. Hann þjónaði ekki Guði eða
lifði fyrir hann. Árangurinn varð sá, að
óhlýðni hans bauð óvininum aftur heim.
Til eru þeir, sem aldrei koma í kirkju,
nema á vakningarsamkomur. Þeir eru
ótrúir í þjónustunni við Guð, halda
áfram að helga líf sitt veraldlegum efn-
um og fremja vafasöm verk á landareign
djöfulsins. Þess getur orðið skammt að
bíða, að þeir lendi aftur í fjötrum óvin-
arins. Minnumst orða Drottins, þegar
hann sagði: „Sjá, þú ert orðinn heill;
syndga þú ekki framar, til þess að þér
vilji ekki annað verra til.“
V. kafli.
Nokkur ráð enn til að varðveita batann.
Vér höfum séð, að enda þótt hægt sé
að reka Satan út með bænum, eða lækn-
ingagáfu, getur hann samt komið aftur.
Vér höfum einnig séð, að mikilvægasta
leiðbeiningin er sú, að eftir lækninguna
þarf einstaklingurinn að halda áfram að
þjóna Guði af fúsum vilja og helga líf
sitt málefnum Guðs, til þess að ekkert
rúm sé fyrir hinn illa anda, þegar hann
42 DAGRENNING