Dagrenning - 01.12.1956, Blaðsíða 61

ROHACOD H. BERG:
Pílluæðí nútímaiis
Milljónir taugaæstra og óánægðra nianna reyna að losa sig við áhyggjurnar
með því að nota daglega róandi pillur. Þótt þær geri oft gagn, eru lækn-
amir samt áhyggjufullir. — —
Hið nýja þjóðlífs fyrirbæri — að
fólk taki inn pillur til þess „að hressa
upp á sálina" — getur valdið meiri vand-
ræðum en það leysir, um það er lýkur.
Geðlæknar eru áhyggjufullir. Þeir vita
ekki með vissu, hvort hér hefur verið
fundin upp frábær lækningaaðferð,
eða hvort almenningur er aðeins á
valdi einhverrar ímyndunar. Flestir
þeirra telja þó, að þessi nýju, róandi lyf
reynist mjög vel á sjúklingum, sem eru
svo illa komnir á geðsmunum, að þeir
þurfa að fara í sjúkrahús. En margir
læknar eru mjög áhyggjufullir vegna
þeirra milljóna manna, í öllum stéttum
og stöðum, sem daglega hrúga í sig þess-
um lyfjum til þess að svæfa raunveru-
legar og ímyndaðar áhyggjur.
Sérfræðingar segja að fjölda þeirra,
sem famir eru að taka inn þessar „sælu-
pillur“ myndi líða betur, ef þeir temdu
sér sjálfsaga og horfðust í augu við erfið-
leikana, í stað þess að flýja undan þeim
og leita huggunar í hnefafylli af pillum.
Dr. John C. Whitehorn, prófessor í geð-
lækningum við Hopkins háskólann í
Baltimore, hefur orðað það sem flestir
geðlæknar halda fram, á þessa leið:
„Áhyggjur að vissu marki eru blessun."
Hann segir ennfremur: „Fólk þarf að
ganga á hólm við erfiðleikana til þess að
verða þroskaðir einstaklingar."
Gott dæmi þessu til sönnunar er sag-
an um ungan framkvæmdastjóra í Holly-
wood, sem samkvæmt skipun húsbónda
síns átti að flytja ræðu fyrir hóp af mikils
metnum sýningarmönnum. Ungi maður-
inn vissi að framtíð sín mundi að miklu
leyti fara eftir því, hvernig honum tæk-
ist í þetta sinn, og hann fór að fjasa og
kveina yfir því, hve erfitt væri að búa
sig undir ræðuna. Þegar kona hans sá
hve illa honum leið, laumaði hún til
hans nokkrum róandi pillum, sem hún
hafði fengið hjá vinkonu sinni. Áhrif
þeirra voru undursamleg — áhyggjurnar
fuku út í veður og vind. Þegar örlaga-
stundin rann upp var hann ekki enn
farinn að undirbúa ræðuna, en steig upp
í ræðustólinn, eins og ekkert hefði í skor-
ist, og lét það fjúka, sem honum datt í
hug. Ræðan var tóm vitleysa, en ungi
maðurinn hafði ekki hugmynd um að
hann hefði gert sig að fífli og gekk með
sigurbrosi til sætis síns.
Önnur hætta sem getur stafað af þess-
um pillum er sú, að þær valdi þunglyndi.
Sumir áhyggju-sjúklingar eru ofsalega
kátir annað veifið, en hitt alveg örvingl-
aðir. Þessi róandi lyf lægja að vísu ofs-
DAGRENNING 59