Dagrenning - 01.12.1956, Blaðsíða 33

------------------------------------------------------------------------------“s
eru á mestu villigötum allra þessara þjóða, og þau leiða dauða og tor-
tímingu yfir hið hvíta, kristna mannkyn, e£ þau átta sig ekki á stefnu
sinni mjög bráðlega.
í bók Douglas Reeds segir á einum stað:
„Fyrir tvö hundruð og fimmtíu árum sagði William Penn: Annað-
hvort er þjóðunum stjórnað af Guði, eða þær verða undirlægjur harð-
stjóra. Bandaríska lýðveldið hefur nú verið hrakið á yztu þröm þess,
að velja um þetta tvennt. Og það hefur verið gert með þeim hætti
að hlekkja þessa samansöfnuðu tilfinningaorku þeirra, þeirri skaðræðis-
kenningu, að Bandaríkjaþjóðin verði að setja á laggirnar heiðna heims-
harðstjórn, sem afmái þjóðirnar og kristilega þjóðerniskennd."
Einmitt þetta er nú í dag að gerast fyrir augum vorum.
★
Eigum vér þá að örvænta um framtíðina? mun margur spyrja. Það
gera margir — líklega allir, sem sjá hvert stefnir, en hafa ekki öðlazt réttan
skilning á þeim atburðum, sem eru að gerast. En ástæða til örvæntingar
er engin — ef snúið verður á rétta leið nú þegar.
Spádómar Biblíunnar segja þetta allt fyrir. ,Og þegar vér áttum oss á
því, að hinar vestrænu þjóðir eru hinn forni ísrael, sem á að standa saman
að lausn allra vandamála mannkynsins á kristnum grundvelli, mun
Guð senda þá hjálp, sem þarf, til þess að björgun fáist. — Og sú björgun
verður ekki fyrir ísraelsþjóðirnar einar, heldur alla hina þjáðu veröld
vora.
Árekstrarnir út af Súez og mistökin öll í utanríkispólitík Breta og
Bandaríkjamanna eru nauðsynlegir löðrungar fyrir þá, til þess að almenn-
ingur í þessum löndum átti sig á því, hvað er að gerast, og í hverri hættu
þessar þjóðir eru nú.
Árið 1957 mun verða mjög mikilvægt fyrir sambúð hinna vestrænu
þjóða, en að hinum einstöku atburðum, sem vænta má að gerist á næst-
unni, verður nánar vikið í fyrsta hefti næsta árs.
En því lengur sem hinn vestræni heimur dregur það, að sameinast til
fulls á kristilegum og þjóðlegum grundvelli, því þyngri skuld verður hann
að gjalda sinnar villu, þegar að skuldadögunum dregur, — og það verður
fyrr en varir. Þess vegna er rétt að íhuga nú formálsorð þessarar greinar.
Vesturlönd eru nú hvorki „köld né heit“. Þau eru óheil í öllu — stjóm-
málum sem öðru. Þau telja sér trú um að þau séu rík og voldug og lifi
við öryggi. En þau em, þegar allt er skoðað, „blind og nakin“. Þau verða
að kaupa „gull brennt í eldi“ óumflýjanlegra örlaga, til þess að verða
auðug, og þau verða að „smyrja augu sín“ með smyrslum falslauss kristin-
dóms, til þess að þau verði sjáandi.
v_____________________________________________________________________________>
DAGRENNING 31