Són - 01.01.2004, Page 84

ÞÓRÐUR HELGASON84
2.4.4 Þorsteinn Gíslason og Böðvar Guðmundsson
Árið 1906, hinn 6. október, heldur Stúdentafjelagið í Reykjavík upp
á áttræðisafmæli Benedikts Gröndal með því að fara blysför að heim-
ili hins aldna skáldjöfurs. Þorsteinn Gíslason mærir Gröndal í tilefni
dagsins með ljóðinu „Benedikt Gröndal“, undir sama hætti og Matt-
hías notaði er hann þýðir Friðþjófs sögu Tegnérs (sjá 2.3.1) og er þetta
fjórða og síðasta erindið:21
Tindra æ ljósin
tindunum yfir
mánabjört kvöld, sem minn’ á þín ljóð;
glóir æ rósin.
Gröndal, þú lifir
ætíð í heiðri hjá íslenskri þjóð.
Menn geta svo velt því fyrir sér hvað veldur því að Þorsteinn kýs ein-
mitt þennan hátt til að hylla hið aldna skáld.
Þessi háttur Tegnérs leggst eftir þetta í langan dvala en birtist síðan
árið 1966 í ljóðabókinni Í mannabyggð eftir Böðvar Guðmundsson en er
þá að því leyti óreglulegri að einstaka forliðir skjótast inn auk þess sem
stuðlasetningin er ekki hin sama. Ljóðið er „Það sem ég las á útsýnis-
skífunni við Almannagjá“. Það er þrjú erindi og lýkur svo:22
Hugljúfi granni
ef hefurðu næði
hugsa þá um það og fjölskylda þín
hálfpart í gamni
hálfpart í bræði
að hérna sleit lýðveldið barnsskónum sín.
Sé litið fram hjá ríminu er nákvæmlega sami háttur til, bæði hér
heima og erlendis, með ríminu AAbCCb. Þannig eru t.d. „Sláttu-
vísur“ Steingríms Thorsteinssonar svo sem hér sést á fyrsta erindi
ljóðsins:23
21 Þorsteinn Gíslason (1920:8).
22 Böðvar Gðmundsson (1966:39).
23 Steingrímur Thorsteinsson (1925:267).