Són - 01.01.2004, Page 119

119ER MITT HEITI ÚT Í SKÓG
það. Eitt sinn orti faðir hennar um stúlku sem var þeim samtíða á bæ
og þótti nokkuð hávær:7
Löngum er hún Laufey mín
lumpin geðs í tröðum.
Oft í bauga eyju hvín
eins og hesti gröðum.
Dýrólína tók upp hanskann fyrir Laufeyju og kvað:
Laufey stundum hefur hátt
en hitt er alveg lygi
að sú fríða auðargátt
eins og hestur hvíi.
Dýrólína orti nokkrar vísur um sjálfa sig og skipti sín við samferða-
mennina og skulu hér nokkrar þeirra tilfærðar. Hún hét eftir móður-
ömmu sinni, Dýrleifu Kristjánsdóttur, og seinna manni hennar, Ólafi
Guðmundssyni. Hið óvenjulega nafn sitt batt Dýrólína í þessa gátu:8
Er mitt heiti úti í skóg
og hjá rekkum knáum
þegar þeir um saltan sjó
sigla á bátum smáum.
Og um útlit sitt og innri mann kvað hún eitthvert sinn:9
Lítið drottinn lét í té
líkamsfegurð minni;
von er þó að sálin sé
svipuð umgjörðinni.
Þessi vísa hefur henni einnig verið eignuð um skapgerð sína og velur
hún sér þar líkingar úr náttúrunni eins og henni var svo tamt:10
7 Vísnasafn Sigurðar J. Gíslasonar frá Brekkukoti í Óslandshlíð.
8 Vísnasafn Sigurðar J. Gíslasonar frá Brekkukoti í Óslandshlíð.
9 Dýrólína Jónsdóttir (1920 eða 1921).
10 Sjá: Hsk 384 8vo — Sögn Sigríðar Jónsdóttur frá Stapa 26. apríl 1968. Hannes
Pétursson skráði.