Són - 01.01.2004, Side 125

125ER MITT HEITI ÚT Í SKÓG
hrifsa í umbúðirnar og segja eitthvert hvefsnisorð þeim viðvíkj-
andi. Ég skeytti því ekki, ég þóttist sem sé vita að honum væri
ókunnugt um meiðslið. Þá þótti mér annar maður ganga hjá
mér, óþekktur líka og mæla fram vísuhelming. Hann er svona:
Tökum vægt á hjarta hans
sem harmar sárir þvinga.
Ég botnaði þegar í svefninum:
Þar er rituð minning manns
á máli hugrenninga.
Ég veit fyrir víst að ég hefði ekki botnað svona vel vakandi. Ég
hefi lofað mörgum að heyra vísu þessa og þykir öllum hún
merkileg.22
Margeir kom leiðréttingu Dýrólínu á framfæri í Nýjum kvöldvökum
1920 og birti þá jafnframt hinar draumvísurnar tvær. Þar er þriðja lína
vísunnar reyndar „Hnýtir linda senn að sér“ en ekki „Hnýtir linda
sinn að sér“ eins og stendur í bréfi Dýrólínu.
Líklega hefur þetta bréf orðið upphaf bréfaskrifta Dýrólínu og
Margeirs sem þá hafði um nokkurt skeið safnað lausavísum og hefur
trúlega þá þegar verið farinn að huga að útgáfu Stuðlamála sem komu
út í þrem heftum á árunum 1925 til 1932.
Vísur Dýrólínu um náttúruna og blæbrigði hennar urðu margar
hverjar fleygar enda tekst henni hvergi betur upp. Flestar eru vísur
þessar hringhendar en sá háttur var í miklu uppáhaldi hjá henni.
Eftirfarandi tvær vísur eru frá unglingsárum hennar:23
Greiða vindar gisin ský,
geislar tinda lauga.
Bjartar myndir birtast í
bláu lindarauga.
Meðan sólin svölu hjá
sævarbóli tefur
22 Dýrólína Jónsdóttir (28. janúar 1918).
23 Dýrólína Jónsdóttir (28. janúar 1922).