Tímarit um menntarannsóknir - 01.01.2011, Blaðsíða 133

133
Virk námskrá í íslensku í 6. og 7. bekk grunnskóla í ljósi samræmda íslenskuprófsins í 7. bekk
ur á móti dám af áherslu, Söru og Þóru, á
samþættingu, bæði innan íslenskunnar og
við aðrar greinar. Í þemaverkefnum sögðu
þær að ekki væri mikið um kennslu frá
töflu og nemendur ynnu töluvert í hópum.
Stundum væru þó teknar tarnir í málfræði
og stafsetningu og þá færi kennslan meira
í farveg töflukennslunnar.
Námsaðlögun
Sú kennslutilhögun sem hér hefur verið
lýst gaf ekki mikið svigrúm til námsaðlög-
unar enda þótt allir viðmælendur stað-
festu að námsþarfir nemenda væru ólíkar.
Skipulag allra kennaranna gerði ráð fyrir
að allir nemendur færu í stórum dráttum í
gegnum sömu viðfangsefnin á sama hraða.
Innlagnir kennara voru fyrir bekkinn í
heild og grunnefni miðaðist við kennslu-
bækurnar. Sú aðlögun sem átti sér stað var
fyrst og fremst tengd verkefnavinnu. Ým-
ist var um að ræða einhvers konar afslátt
af kröfum um skil á skriflegum verkefnum
eða viðbótarverkefni fyrir þá sem voru
fljótir að ljúka þeim skammti sem lagður
hafði verið fyrir bekkinn. Nokkrir viðmæl-
enda úr hópi kennara lýstu áhyggjum af
því að þeir hefðu fá úrræði til að koma
til móts við öfluga og áhugasama nem-
endur. Fyrir langflesta nemendur virkaði
skipulagið þannig að þeir gátu unnið mis-
hratt að verkefnum í tímum en þurftu allir
að skila verkefnum á sama tíma með því
að ljúka heima því sem þeir ekki komust
yfir í skólanum. Veruleg frávik frá þessu
byggðust á því að nemendur fóru til sér-
kennara eða í námsver utan bekkjarins eða
unnu í sérhópum inni í bekk undir umsjón
sérkennara eða stuðningsfulltrúa.
Skýrasta frávikið frá þessari heildar-
mynd var í skóla B. Í tveimur vettvangsat-
hugunum, annarri í 6. bekk og hinni í
7. bekk, voru nemendur að vinna við
skapandi skrif. Í öðru tilvikinu voru þeir
að yrkja eigin vísu í anda vísunnar „Það
mælti mín móðir“ og í hinu tilvikinu voru
þeir að semja draugasögu. Hvort tveggja
hafði verið undirbúið með ýmsu móti og í
báðum tímunum mátti sjá samræður milli
nemenda og kennara þar sem kennarinn
veitti endurgjöf og gaf vísbendingar um
áframhald. Í báðum þessum tímum voru
nemendur með miklar sérþarfir. Nemandi
í hjólastól vann verkefni sín á tölvu og
drengur með miklar hegðunarraskanir
fékk að vinna ýmist inni í bekknum eða
frammi á gangi en var engu að síður að
fást við sama viðfangsefni og bekkurinn.
Báðir þessir nemendur nutu aðstoðar
stuðningsfulltrúa sem tók jafnframt þátt í
aðstoð við aðra nemendur. Þriðji nemand-
inn var nýfluttur til landsins og talaði nán-
ast enga íslensku. Meðan íslensku nem-
endurnir sömdu vísur í anda bernskuvísu
Egils Skallagrímssonar skrifaði hann upp
þjóðsöng lands síns og þegar íslensku
nemendurnir komu upp til að flytja sínar
vísur lét hann ekki sitt eftir liggja og söng
þjóðsönginn sinn.
Námsmat skólanna
Í öllum skólunum fjórum fengu nemendur
og forráðamenn þeirra afhent námsmat
eftir hverja önn. Í skóla B (skóla Söru
og Þóru) var námsmat á tveimur fyrstu
önnum hvers vetrar samkvæmt frammi-
stöðumarkmiðum sem skólinn hafði sett
sér. Þau vörðuðu m.a. áhuga, virkni, frum-