Tímarit um menntarannsóknir - 01.01.2011, Blaðsíða 111

111
Hrafnhildur Snæfríðar- og Gunnarsdóttir og Þorgerður Einarsdóttir
um um hina lötu en heilbrigðu nálgun
karla að námi (Ingólfur Ásgeir Jóhannes-
son, 2004; Cohen, 1998) og gerir karllæga
hegðun að viðmiði. Ástæðan fyrir fæð
kvenna í fögunum var oft og tíðum rakin
til persónulegra þátta í fari þeirra sjálfra.
Lausnin fólst í því að konur tækju sig á,
hættu að vera svona uppteknar og stress-
aðar og höguðu sér meira eins og karlar.
Þú veist, þær hafa ekki tilfinningu að þær hafi
tök á öllu og ef að stelpur hafa ekki tilfinningu
að hafa tök á öllu þá finnst þeim þær ekki hafa
tök á neinu, veistu hvað ég meina? En svo er
það bara einhver hugsun sem að venst.
Farsæll nemandi er gæddur karlmannleg-
um kostum. Karlar eru duglegri að dunda
sér við hitt og þetta „og finna lausnir á end-
anum“ á meðan konur geta „ekki hugsað
sér að vera ekki með nein skilgreind mark-
mið“. Konur eru uppteknar við að gera allt
rétt og þurfa að fá meiri staðfestingu en
karlar sem velta sér ekki upp úr velgengni
og einkunnum heldur „bara meira klára
þetta“. Karlar kippa sér ekki upp við það
þótt það taki þá kannski fjögur eða fimm
ár að klára námið á meðan konur „geti
ekki hugsað sér að klára eitthvað út fyrir
kassann“.
Ég held að stærsta hindrunin sé í henni sjálfri.
Það er að segja, sko, vegna þess að stærðfræðin
er svo sko, þú veist, þú kannt ekki stærðfræði
og, þú veist, strákarnir eru miklu betri í stærð-
fræðinni.
Samkeppnisandrúmsloft
Svo virðist sem talsverður samanburður sé
á milli nemenda „Það er alltaf verið að tala
um svona samanburð.“ Í langflestum bekkj-
um virðist leynast einhver einn sem ekkert
þarf að hafa fyrir náminu. Þrátt fyrir mikið
verkefnaálag og erfið skiladæmi skilur
hann verkefnin sem enginn annar skilur.
Það gengur rosalega illa hjá okkur öllum nema
einum sem bara reiknar þetta í gegn og ekkert
mál þannig að við hin erum bara: oh hvað er
að okkur?
Viðhorf til námsárangurs báru keim af
kynjaðri sýn líkt og Berglind Rós Magn-
úsdóttir greindi í rannsókn sinni meðal
unglinga (2003). Almennt virðist gengið
út frá því að körlum gangi betur í náminu
en konum. Ekki vegna hárra einkunna eða
afkasta heldur vegna látæðis þeirra og af-
stöðu til námsefnisins. Þar fara saman létt
og leikandi viðhorf til námsins og hug-
myndin um fyrirhafnarlausa snilld (Co-
hen, 1998; Ingólfur Ásgeir Jóhannesson,
2004). Karlar virðast rólegri og afslappaðri
í náminu, margir hverjir kærulausari og
leggja minna á sig. Þeir fá e.t.v. ekkert svo
góðar einkunnir sem skýrist af því að þeir
nenna ekki að læra. Þeir kunni þetta hins
vegar allt saman. Ef þeir myndu læra þá
„gætu þeir alveg fengið bara 10 í hverju
sem er, þetta eru mjög klárir strákar“.
Þegar kvennemendur fá hærri einkunn
skýrist það af því hve duglegar þær eru
að læra. Þótt hún sé ein af þremur hæstu
í bekknum lýsir einn viðmælandi líðan
sinni svona:
En mér finnst mörgum af strákunum ganga
miklu betur en mér, en, en jú jú þú veist þetta
er allt í lagi. [...] Svo er ég kannski duglegri en
þeir að læra fyrir prófin. Þeir eru svona kæru-
lausari því, þú veist þegar kemur síðan að því
að fá einkunnina sjálfa. Þó að þeir hafi kannski
staðið sig betur í áfanganum svona yfir vetur-
inn.