Gerðir kirkjuþings - 2005, Síða 9

vandamálum heimsins eru vonin og vitið, trúin og umhyggjan þau tól sem helst duga.
Sama á við um kærleiksþjónustu og líknarstarf safnaðanna hér heima.
Og það megum við vita að kirkjan er að hjálparstörfum allsstaðar þar sem neyðin er
stærst og hefur úthald til þess að halda áfram hjálparstarfí og þróunarsamvinnu enda
þótt kastljós alþjóðlegra fjölmiðla beinist ekki lengur að þeim svæðum þar sem
hörmungar hafa dunið yfir eða eru viðvarandi. Þar eru kirkjur og kirknasamtök að
störfum í víðtækri samvinnu við heimamenn er miðar að hjálp til sjálfshjálpar.
Hjálparstarf kirkjunnar er aðili að ACT - Action of Churces Together- Alþjóðlegri
neyðarhjálp kirkna - sem er meðal þeirra alþjóðlegu hjálparstofnana sem taka að sér
stórverkefni í neyðarhjálp hvarvetna í heiminum þar sem stóráfoll verða vegna
náttúruhamfara eða hungursneyðar. Þegar öll þau kirkjulegu hjálparsamtök eru lögð
saman sem starfa undir merkjum Alkirkjuráðsins má fullyrða að þar er um að ræða ein
allra stærstu samtök um þróunarsamvinnu sem um getur í heiminum. Þau starfa í
samræmi við ströngustu reglur Sameinuðu þjóðanna um hjálparstarf og
þróunarsamvinna og án tillits til trúarbragða, kynþáttar eða litarháttar.
Þjóðkirkjan hefur ákveðið að árið 2006 til 2007 verði kærleiksþjónustan í forgrunni
safnaðarstarfs. Söfnuðir þjóðkirkjunnar eru hvattir til að gera alþjóðlegt hjálparstarf að
föstum lið í starfsemi sinni. Eins skal stefht að því gera fræðslu um þróunarsamvinnu
og aðstæður í fátækustu ríkjum heims að fostum lið í öllu fræðsluefiii þjóðkirkjunnar.
Eins vil ég minna á og þakka að fjársöfnun til líknarmála og hjálparstarfs er sums staðar
orðin reglulegur þáttur í helgihaldi, er það í samræmi við Stefnu og starfsáherslur
kirkjunnar.
Þakkarvert er hve myndarlega íslensk stjómvöld hafa aukið vægi þróunarmála í
utanríkisstefhu landsins og beita sér fyrir ffamgangi þeirra markmiða sem
leiðtogafundir Sameinuðu þjóðimar settu sér á síðasta áratug. „Stefhumið Islands í
þróunarsamvinnu 2005-2009” sem kynnt vom Alþingi sl. vor benda á að fijáls
félagasamtök séu mikilvægir þátttakendur í þróunarsamvinnu og að þau vinni
ómetanlegt starf, bæði með framkvæmd þróunarverkefha sem og með umfjöllun um
þróunarlönd og þróunarmál. Þar er og lögð áhersla á að styrkur frjálsra félagasamtaka
felist m.a. í virku grasrótarstarfi og öflugum fjármögnunarleiðum. Mikilvægt sé því að
félagasamtök geti sótt stuðning til stjómvalda vegna þátttöku í þróunarsamvinnu. Undir
þetta skulum við taka jafnffamt því sem við minnum á að stuðningi hins opinbera við
hjálparsamtök hér á landi er afar misskipt. Hér nýtur Hjálparstarf kirkjunnar engra
fastra ffamlaga stjómvalda, ólíkt því sem er um systursamtök á Norðurlöndunum.
En horfum líka í eigin barm.
A dögunum las ég athygliverða grein í breska dagblaðinu, The Guardian. Breski
stjómmálamaðurinn og samfélagsrýnirinn, Roy Hattersley, hugleiðir þar afleiðingar
fellibylsins Katrínar. Hann segist vera guðleysingi, en segist verða að horfast í augu við
að flestir trúmenn séu einfaldlega betri manneskjur. „Trú getur af sér umhyggju,” segir
hann. „Hörmungamar hurfu fljótt af fyrirsögnum fjölmiðlanna. En þær munu aftur fá
þar rúm þegar einhver fréttamaðurinn uppgötvar enn eina staðfestingu þess hve Bush
forseta vom mislagðar hendur. Þjáning og þrengingar mánuð eftir mánuð, það eru engar
fféttir. Né heldur einhæf verkefni þess fólks sem leitast við að létta byrðar, lina þrautir,
7