Glóðafeykir - 01.04.1979, Qupperneq 58

58
GLÓÐAFEYKIR
Fallnir félagar
Ólafur Jónsson frá Stóru-Gröf lézt þ. 21. nóv. 1972.
Hann var fæddur á Krithóli á Neðribvggð 28. jan. 1890, sonur Jóns
bónda þar Ólafssonar og konu hans Sigríðar Jónsdóttur. Var tví-
burabróðir Zófóniasar í Stóru-Gröf, er getur
í 14. h. Glóðaf. 1973, bls. 78. Má vitna til
þess, sem þar er sagt um Zófónías, því að svo
margt var þeim tvíburabræðrum sameigin-
legt um æviferil, eðli og alla gerð, að það sem
gilti um annan, átti og við um hinn.
Ólafur vex upp með foreldrum sínum fyrst
á Krithóli til 1893 og síðan á Grófargili á
Langholti, missir föður sinn 1901, er áfram
með móður sinni á Grófargili og síðan í
Valadal á Skörðum, flytst um tvítugsaldur
Ólafur Jónsson. aftur út á Langholt, fyrst í vist í Litlu-Gröf og
síðan að Stóru-Gröf, þar sem hann og þeir
tvíburabræður voru síðan og lengstum í húsmennsku hjá þeim hjón-
um Snorra Stefánssyni og Jórunni Sigurðardóttur, tóku miklu ást-
fóstri við börn þeirra hjóna og síðan barnabörn, og voru sem hluti af
fjölskyldunni. Hjá yngri dóttur þeirra Stóru-Grafarhjóna, Guðrúnu,
og manni hennar, Pálma Sigurðssyni, sem búa á Sauðárkróki, átti
Ólafur heimili sitt hin síðustu árin, en dvaldi þó lengstum á Ellideild
Héraðssjúkrahúss Skagf.
Ólafur átti um hríð allmargt sauðfjár og hafði mikið yndi af; en er
heilsa og hreysti þvarr taldi hann sig eigi geta hugsað um féð sem
skyldi, seldi það og var í vegavinnu nokkur sumur, en heima í Stóru-
Gröf á vetrum. „Aðgerðaleysi þoldi hann illa og sótti þá á hann
nokkurt þunglyndi, en hann átti góða og trygga vini, sem hjálpuðu
honum og hresstu hann upp“.
„Ólafur var í hærra meðallagi á vöxt, sviphreinn og allur hinn
gjörfulegasti. Sérstakt snyrtimenni í allri umgengni og ætíð allt hreint
og fágað í kringum hann; vann öll sín störf af stakri trúmennsku og
vandvirkni. Hann var fremur dulur í skapi og fáorður, en fastur fyrir.
Hann var tryggur vinur vina sinna, bar öllum saman um að gott væri