Glóðafeykir - 01.04.1984, Blaðsíða 20

20
GLÓÐAFEYKIR
yfirskattanefnd hætti störfum. Hann var formaður skólanefndar
Rípurskólahverfis um skeið og kennari þar 1936-1938. Organleikari í
Flugumýrarkirkju 1915-1923 og síðan í Rípurkirkju um langt skeið.
Prófdómari við Bændaskólann á Hólum um 20 ára skeið. Hann var
lengi fulltrúi á Búnaðarþingi, fyrst varafulltrúi og síðar aðalfulltrúi.
Hann átti ríkan þátt í stofnun Framsóknarfélags Skagafjarðar 1928 og
ar formaður þess frá upphafi árum saman. I miðstjóm Framsóknar-
flokksins átti hann lengi sæti síðan 1937. Hann átti og lengi sæti í
fræðsluráði Skagafjarðarsýslu og í stjórn Bóka- og héraðsskjalasafns
Skagfírðinga. Þá var hann um langt skeið fulltrúi Skagafjarðarsýslu á
Fjórðungsþingum Norðlendinga. - Loks skal þess getið, að Gísli átti
sæti í stórn Kaupfélags Skagfirðinga 1919-1922 og aftur 1939-1978.
Hann var varaformaður í stjórn frá 1946 og formaður stjórnar
félagsins frá 1973 til 1978, er hann gaf ekki lengur kost á sér til
stjórnarstarfa í félaginu. Hann var dyggur og trúr málstað Kaupfélags
Skagfirðinga alla tíð: tillögugóður og ötull á stjórnarfundum og
öruggur stjórnandi og skörungur, þegar þess þurfti við. Hann var
vakandi baráttumaður fyrir málstað K.S. og samvinnuhreyfmgarinn-
ar almennt - og skrifaði einatt skeleggar-blaðagreinar til varnar og
sóknar fyrir félagið og hreyfinguna í senn.
Kaupfélag Skagfirðinga hefur haldið úti ársriti, sem fyrst kom út
1955 og nefndist Glóðafeykir, var var fyrsti ritstjórinn Ólafur
Sigurðsson á Hellulandi. Útgáfa ritsins lá niðri um skeið, en 1966 tók
Gísli í Holti við ritstjórn og annaðist útgáfu ritsins æ síðan. I riti þessu
birtust æviþættir látinna félagsmanna K.S. og ýmislegur annar
fróðleikur, og gerði Gísli þeim málum öllum góð skil.
Gísli Magnússon var fjölhæfur gáfumaður, og gætti góðra
hæfileika hans á mörgum sviðum. Hann var mjög listrænn maður og
bar skyn á margt á því sviði. Einkum var það orðsins list, sem
einkenndi hann mjög, samfara næmum skilningi og leikni í meðferð
íslenskrar tungu, enda var hann viðurkenndur afburða mælskumaður.
í samræmi við þann hæfíleika var Gísli ritfær í besta lagi og afburða
stílisti. Mál hans var vandað og hreint, enda bar hann djúpa virðingu
fyrir vorri göfugu íslensku tungu.
Gísli Magnússon var hugsjónamaður, sem vildi bæta samfélagið.
Hann vildi bæta hag þeirra, sem áttu bágt, og efla réttlæti í anda
kristilegra kenninga. Það má segja, að hann hafi sífellt alla ævi verið að
berjast fyrir göfugum hugsjónum, sem til þess horfðu að bæta menn og