Glóðafeykir - 01.04.1984, Blaðsíða 17

GLÓÐAFEYKIR
17
Vetrarkvöld.
Nú er vetrar koldimmt kvöld
krapi sest á glugga.
Hörð eru löngum veðravöld
víst er margt að ugga.
A heimleið.
Fljót er nóttin dag að deyfa
dimma færist yfir geim.
Undir Blesa skröltir skeifa,
skyldi hún ekki tolla heim.
Á hestbaki.
Heyrist Sörla hófasláttur
hljóma vítt um íjallastig.
Þá er eins og andardráttur
æðri valda fari um mig.
Leið ógreiðfær en vinnst þó vel
valinn reiðarmarinn.
Röskur skeiðar móa og mel,
í myrkri er heiðin farin.
Áfram ríð ég alltaf hress
engum kvíði baga.
Blakksins fríða sæll í sess
sé ég líða daga.
Ég sit á þér sumar og vetur
og sæll er í þeirri trú.
Að enginn góðhestur getur
gefið meira en þú.
I ferskum æðum fjörið brann
freyddi í gæðings munni.
Yfir flæði æða vann
ekkert hræðast kunni.