Glóðafeykir - 01.04.1984, Blaðsíða 65

GLÓÐAFEYKIR
65
Guðmundsdóttur, og konu hans Sigríðar
Pétursdóttur bónda á Reykjum á Reykja-
strönd og síðar á Reykjum í Tungusveit,
Bjarnasonar. Bróðir Sigríðar Björnsdóttur
nokkru yngri, var Gunnar, ræðismaður
íslendinga í Kaupmannahöfn.
Sigríður ólst upp með foreldrum sínum á
Skefilsstöðum og vann að búi þeirra fram
yfir tvítugsaldur. Arið 1918 giftist hún
Hannesi frá Gili í Borgarsveit Benediktssyni
síðast bónda í Hólkoti (nú Birkihlíð) í
Staðarhreppi, Þorsteinssonar bónda og
hreppsstjóra í Litlu-Gröf á Langholti,
Bjarnasonar skyttu á Sjávarborg, Jónssonar, og seinni
konu hans (Benedikts) Sigurborgar Jóhannesdóttur húsmóður á
Herjólfsstöðum á Laxárdal ytra o.v. (drukknaði), Oddssonar bónda á
Borgarlæk á Skaga, Grímssonar, og konu hans Elínborgar Jónsdóttur
bónda í Ketu á Skaga o.v., Gunnlaugssonar.
Þau Sigríður og Hannes hófu búskap á Skefilsstöðum vorið sama og
þau giftust, en fóru búi sínu að Hvammkoti á Skaga 1921 og bjuggu
þar til 1937, þá í Hvammi á Laxárdal ytra til 1943, en brugðu þá búi og
fluttu til Sauðárkróks. Fáum árum síðar slitu þau samvistum, fór
Hannes til Akureyrar en Sigríður bjó á Sauðárkróki það sem eftir var
ævi. Börn þeirra hjóna, er upp komust, eru 6: Lilja, húsfreyja á Dalvík,
Garðar, búsettur í Reykjavík, Sigurður, múrari á Akureyri, Lovísa,
húsfreyja í Kópavogi, Helga, húsfreyja á Sauðárkróki og Hafsteinn,
bifreiðarstjóri á Sauðárkróki. Son misstu þau ungan, Steindór
Hafstein.
Eftir að til Sauðárkróks kom, vann Sigríður utan heimilis allt fram á
elliár, einkum í fiski, svo og lengi á sláturhúsi K.S. Þá vann hún og
mikið hjá Ólínu systur sinni og seinni manni hennar, Guðjóni
Sigurðssyni bakara, en þau höfðu um langt skeið með höndum
veitingasölu í samkomuhúsinu Bifröst.
Sigríður Björnsdóttir var meðalkona á vöxt, svipurinn hreinn og
skýrlegur; hún var prýðilega greind, glaðleg í viðmóti, skapstór
nokkuð, en trygglynd og vinföst. Hún var afburðadugleg til allra
verka, jafnt utan húss sem innan. (Heim. St. Magn.).
Sigríður Bjðmsdóttir