Glóðafeykir - 01.04.1984, Blaðsíða 28

28
GLÓÐAFEYKIR
fyrirhugaðri saumastofu sem í ráði hefir verið að koma á fót nú
undanfarið. Væri hann búinn að gjöra ráðstafanir til útvegunar á
ýmsum tækjum sem nauðsynleg væru til reksturs saumastofunnar, svo
og fataefnum, tilleggi til fata og ýmislegt fleira þar að lútandi.”
Hinn nýráðni klæðskeri var Ásgrímur Sveinsson, sem veitti stofunni
forstöðu þau Fimmtán ár sem hún var starfrækt. Fékk hún fyrst inni á
austurloftinu í Gránu, sem félagið hafði þá eignast á ný fáum árum
áður. Þetta hús hafði félagið látið reisa árið 1904 en orðið að selja á
erfiðleikaárunum fyrir heimsstyrjöldina fyrri. Og þarna á loftinu var
saumastofan alla tíð, að vísu færð yfir í suðvesturhlutann er kontórinn
var settur upp árið 1943.
„Saumastofan byrjaði starf sitt um miðjan nóvember og hefir þar
alltaf verið nóg að starfa og hún borið sig vel það sem af er miðað við
það sem hliðstæðar stofnanir gera.” Svo segir í fundargerð aðalfundar
frá því vorið 1938. Framan af virðist reksturinn því hafa gengið
bærilega. Margir komu strax til að fá sniðið á sig og saumað, og þó allt
væri gert í höndum, voru saumastúlkurnar röskar að ’klæða’ hvern
viðskiptavin.
En markaðurinn var þröngur. Saumastofur voru bæði á Akureyri
og Blönduósi; svæðið var Skagafjörður og Siglufjörður, þótt talsvert af
fötum færi raunar víðar. En þó að Skagfirðingar hafi löngum verið
sundurgerðarmenn í klæðaburði, svo sem fyrri tíðar heimildir greina,
áttu þeir fötin frá Ásgrími lengur en árið. Markaðurinn mettaðist því
skjótt. Vorið 1941 var stjórn kaupfélagsins farin að hafa áhyggjur af
rekstri saumastofunnar „þar sem hún hefir verið rekin með talsverðum
halla undanfarið.” Var þá ráðið að fjölga starfsfólki sem allra fyrst. Til
þessa hafði nánast eingöngu verið saumað á karlmenn; spari-
klæðnaður. Nú var farið að sauma dragtir, frakka og kápur. Hafði
raunar verið byrjað á því fyrr þó í litlu magni væri. En þessi tilraun
kom að litlu gagni. Áhrifa heimsstyrjaldarinnar siðari fór og brátt að
gæta er efni tók að skorta til að vinna úr. Leit um tíma út fyrir að hætta
yrði rekstri stofunnar. Það vildi stjórn félagsins þó með engu móti en
hinsvegar kom sú hugmynd fram að stofunni yrði lokað yfir sumarið er
minnst væri að gera.
Félagsmönnum fjölgað mjög á stríðsárunum, bæði í sveit og á
Sauðárkróki. Jafnhliða var mjög til þess hvatt að félagið efldi
ýmiskonar iðju á Króknum, bæði til að bæta þjónustu við sveitir og
örva atvinnulíf í bænum. Var á aðalfundi 1945 kosin nefnd þriggja
manna til þess að semja og leggja tillögur þar um fyrir næsta aðalfund.