Þjóðmál - 01.06.2010, Blaðsíða 84

82 Þjóðmál SUmAR 2010
beinn eða óbeinn, og aðdáunin á kúgurum,
böðlum og þjóðarmorðingjum, sem alltaf
hefur farið mest fyrir brjóstið á mér, heldur
lýðræðis­ og mannréttindahjalið, sem fram fer
alveg samtímis . Það voru einmitt þessi háværu
hróp um „verkalýðinn“, sem kommúnistar
svínbeygja og kúga, „lítilmagnann“, sem þeir
troða í svaðið, „friðinn“, þegar þeir sjálfir
hrinda af stað styrjöldum, „mannréttindin“,
sem þeir þverbrjóta hvarvetna og „lýðræðið“,
sem þeir svívirða og saurga, sem fyrst og
fremst ollu fullkominni andstyggð minni á
kommúnisma og hvers kyns vinstrimennsku
strax í barnæsku á sjötta áratugnum og allt
fram á þennan dag .
Ég hef á liðnum árum stöku sinnum skrif­að um þetta áhugamál mitt, vinstri­
mennskuna, aðallega í Moggann og glöggir
lesendur hafa kannski veitt athygli sérstakri
áherslu minni á „vináttufélögin“ . Þau
stofnuðu íslenskir „lýðræðis­“ og „mannrétt­
inda frömuðir“, undantekningar laust ákafir
frið arsinnar, menningar­ og mannúðarmenn,
við t .d . Sovétríkin (MÍR), Kína Maós, Austur­
Þýskaland, Kúbu, Víetnam, Norður­Kóreu,
Albaníu o .s .frv . Mér finnast þau alveg ein­
staklega merkileg og hafa verið stórlega van­
rækt af andstæðingum vinstri manna . Þátttaka
vinstri­stjórnmálamanna, og ekki síður menn­
ingar­ og mannúðarmanna, í þeim sýnir í
hnotskurn hve ólíkt vinstra fólk er svonefnd­
um „hægri“ mönnum í raun .
Hvað hefði verið sagt, ef einhverjar íslenskar
„hægri bullur“ hefðu á sínum tíma stofnað
„vináttufélög“ við Batista, Franco, Stroessner,
Papa Doc eða Pinochet? Hefði þeim verið
leyft að strika yfir og gleyma fortíð sinni?
Hefðu slíkir menn verið kosnir á þing eða
á Bessastaði? Hefði þeim verið hampað í
menningarlífinu? Hefðu þeir gengið í Amnesty
samtímis „vináttufélaga“­bröltinu og hrópað
hátt og snjallt á torgum um „lýðræði“ og
„mannréttindi“? Ég held ekki . Engin slík
„vináttufélög“ voru stofnuð og enginn fasisti/
nasisti með snefil af sjálfsvirðingu mundi
nokkurn tímann ganga í Amnesty . Slíkur
maður yrði líka trúlega rekinn úr flokknum .
Það er einfaldlega ekki þeirra stíll . Hvað sem
annars má segja um þá verður að segjast að
þeir hafa vissa sómatilfinningu .
Þáttur vestrænna vinstri manna, fjöl miðla­
fólks og listamanna, ekki síst rithöfunda, í því
að viðhalda kúgun og alræði innan komm­
únistaríkjanna í kalda stríðinu var mikill, en
fáir hafa þó veitt þessu þá athygli sem vert er .
Með rangfærslum sínum og síbyljugagnrýni á
allt það, sem þeir töldu miður fara hér vestan­
meg in, sáu þeir nefnilega áróðursmeistur um
austantjalds fyrir ómetanlegum skotfærum,
sem síðan voru notuð til að villa um fyrir
þegnum Gúlagsins . Sú kænlega upplogna
mynd, sem þetta fólk fékk af Vesturlöndum,
var að verulegu leyti dregin upp af vestrænum
rit höf undum, kommúnistum og öðrum
vinstri mönnum – jámönnum þeirra – og af
vinstra­fjölmiðlafólki, sem nóg er af . Frétta­
stofa RÚV er ágætt dæmi um slíkan málflutn­
ing, sem til forna var kenndur við Hildiríðar­
syni . Erfitt er eða ómögulegt að bregðast við
þessu, og notfæra vinstri menn sér þannig það
tjáningarfrelsi, sem er undirstaða vestrænnar
menningar, til þess að grafa undan henni . Þeir
nota frelsið til að drepa frelsið .
Þáttur í þessu var starf fyrrnefndra „vináttu­
félaga“ . Með þátttöku í þeim vildu hinir
„róttækari“ í hópi vinstri manna sýna hollustu
sína við viðkomandi alræðisstjórn . Félagar í
slíkum samtökum geta með engu móti skor­
ast undan að teljast virkir stuðningsmenn al­
ræðis kúgunar . Má, sem fyrr sagði, hugsa sér
viðbrögðin ef „vináttufélög“ yrðu hér stofnuð
við einræðis­ og herforingjastjórnir í þriðja
heiminum, t .d í Súdan eða Búrma . Félög þessi
áttu m .a . að annast „menningartengsl“ . Þannig
voru fengnir listamenn, sem voru stjórnvöld­
um þóknanlegir, og látið í það skína, að hér
væri um samskipti „alþýðu“ landanna að ræða
(ættingjum listamannanna var yfirleitt haldið
í gíslingu á meðan til að tryggja endurkomu
þeirra) . Í heimalandinu var síðan látið svo, sem
íslenskir félagar „vináttufélagsins“ túlkuðu
hinar réttu skoðanir íslensks almennings .
Samtök af þessu tagi voru þannig beinlínis