Þjóðmál - 01.06.2012, Síða 75

74 Þjóðmál SUmAR 2012
mæla utanríkisráðherra Sví þjóð ar, Carls
Bildts, er hann tók við umsókn Ís lands um
aðildarviðræður við ESB úr hendi utan­
ríkisráðherra Íslands, Össur ar Skarp héð­
ins sonar, en þau voru á þá leið, að sterk­
ustu meðmælin fyrir hraðferð Íslands inn
í ESB væri aðgöngumiðinn að norður­
svæðunum, sem Ísland byði ESB upp á .
Þetta sýndi, að utanríkisráðherrum Íslands
og Svíþjóðar var í júlí 2009 mikið í mun
að sæta færis og innlima Ísland í skyndingu
á meðan Íslendingar væru enn í sárum eftir
Hrunið .4
Framferði ESB á Íslandi
Tómas Ingi Olrich, fyrrverandi mennta­málaráðherra og sendiherra, er vel
að sér um málefni ESB og markmiðin,
sem búrókratar og aðrir stefnumótendur
þar á bæ hafa sett sér um málefni ESB .
Hann er jafnframt þaulkunnugur siðum
og hefðum, sem tíðkast ríkja í millum .
Þann 2 . apríl 2012 birtist eftir hann grein
í Morgunblaðinu, „Summa diplómatískra
lasta“. Þar rifjar hann upp fortíð allmargra
ESB­ríkja sem nýlenduherra og telur, að
enn eimi eftir af þessu tímabili, þ .e . að
stjórnkerfi ESB dragi dám af þessu viðhorfi
„herraþjóðanna“ gagnvart t .d . smáríkjum .
Þá bendir hann á, að Timo Summa, sendi­
herra ESB, fari hér um sveitir á vegum
upp lýsingamiðstöðvar ESB á Íslandi með
það að stefnumiði að móta umræðuna um
tengsl Íslands við ESB .
Tómas Ingi bendir á, að framferði ESB á
Íslandi sé klárt brot á Vínarsáttmálanum,5
sem tryggi sendimönnum erlendra ríkja
frelsi í gistilandinu gegn því að skipta
sér ekki af innanlandsmálefnum . Með
Evrópu stofu virðist ESB þó hafa komið á
laggirnar áróðursmiðstöð fyrir málstað sinn
á Íslandi og gerir síðan menn út af örkinni
til að boða fagnaðarerindið, eins og um
kosningabaráttu sé að ræða . Þetta eru firn
mikil .
Hvað getur búið að baki því, að ESB
stígur það skref að brjóta Vínarsáttmálann
á Íslendingum með ærnum tilkostnaði og
hættir um leið á andsefjun landsmanna og
niðurlægingu sína fyrir tilstuðlan annarra
stórvelda, s.s. Rússlands, Kína og BNA?
Svarið getur aðeins verið eitt . Forkólfar
ESB taka þessa áhættu vegna þess, að þeim
þykir mikið í húfi að takast megi að innlima
Ísland í ríkjasambandið . Þessa niðurstöðu
má styðja með þeim hagsmunarökum,
sem tíunduð eru framar í þessari grein .
ESB virðist hafa mótað sér stefnu um
„Drang nach Norden“ eða sókn til norðurs .
Forkólfar í Berlaymont í Brüssel kunna að
hafa haldið, að eftir Hrunið haustið 2008
hafi rétta stundin verið runnin upp til að
ná áhrifum á Íslandi, sem enda myndi með
hruni fullveldis landsins í sinni núverandi
mynd, þegar því væri deilt með tæplega 30
öðrum ríkjum Evrópu .
Sennilega er hér um að ræða tangarsókn
til norðurs, þar sem vestari klónni er beitt
fyrst, og að árangri þar náðum verði þeirri
eystri beitt og áherzla lögð að nýju á að
innlima Noreg í stórríkið .
Valkostir Íslands
Í slandi og Noregi ríður á samstöðu til að hamla gegn ásælni evrópska stórríkisins .
Því miður hafa Norðmenn tekið sér stöðu
með ESB gegn Íslendingum og Færeyingum
í svo nefndri makríldeilu . Sú deila, sem fjallar
um samnýtingu makrílstofnsins, kristallar
hagsmunabaráttuna, sem verður að taka
mið af, þegar metið er, hvernig hagsmunum
Íslands verði bezt borgið í nútíð og framtíð .
Ef Brüssel á að fara með hagsmunagæzlu
fyrir hönd Íslendinga, verður iðulega
tekið mið af höfðatölunni og Íslendingum
skammtaður skítur úr hnefa, t .d . 5% úr