Gerðir kirkjuþings - 2009, Side 59

59
fagnaðarerindið er boðað og sakramentin um hönd höfð og fólk leitast við að lifa
samkvæmt boði Krists.
Söfnuðurinn er kirkjan. Þegar söfnuðurinn safnast saman um orð Guðs og sakramenti,
þá birtist þar kirkja Krists öll, líkami Krists á jörðu, samfélag heilagra. „Hvar sem
tveir eða þrír eru samankomnir í mínu nafni þar er ég mitt á meðal þeirra,“ segir
Kristur (Matt.18.20). Og í 7. grein Ágsborgarjátningarinnar segir: „Ennfremur kenna
þeir: Ein, heilög kirkja mun ávallt vera til, en kirkjan er söfnuður heilagra, þar sem
fagnaðarerindið er kennt hreint og sakramentunum er veitt rétt þjónusta.“ Söfnuðurinn
boðar návist Guðs í lífi fólks og að náð Guðs stendur öllum til boða. Söfnuðurinn
veitir skilyrði til vaxtar og þroska í trú, von og kærleika í daglegu lífi og störfum.
Skipulag þjóðkirkjunnar birtir að hún er líkami Krists og farvegur návistar hans meðal
mannanna. Hún er send til að biðja, boða og þjóna. Það er sameiginleg ábyrgð allra
skírðra sem kirkjunni tilheyra. Kristur, upprisinn, sendir lærisveina sína að gera allar
þjóðir að lærisveinum og heitir að vera með þeim alla daga, ávallt. Prestar og
forystufólk sóknanna bera sameiginlega ábyrgð á samfélagi trúarinnar í söfnuðinum.
Sóknaskipan þjóðkirkjunnar felur í sér að kirkjan á erindi við þjóðina alla og enginn
er þar undan skilinn.
Með sérþjónustu kirkjunnar, svo sem á sjúkrastofnunum og í fangelsum, leitast
kirkjan við að sinna þeirri kirkjulegu þjónustu sem vart er unnt að veita á vettvangi
sóknanna.

Þjónustan
Frumskylda sóknar er helgihald, kærleiksþjónusta og fræðsla sem nærir og eflir trú
sem starfar í kærleika.
Sérhvert sóknarbarn á að eiga kost á guðsþjónustu hvern helgan dag.
Sóknin skal leitast við að hafa reglubundið helgihald og fjölbreytt guðsþjónustulíf til
að ná til fólks á ýmsum aldursskeiðum, og nýta þau tækifæri sem athafnir á kross-
götum ævinnar veita til boðunar og sálgæslu.
Þar sem ekki er unnt að halda uppi reglubundnu helgihaldi, svo sem vegna fámennis,
geta sóknir í sama prestakalli, eða á sama þjónustusvæði, sameinast um helgihald og
aðra meginþætti safnaðarstarfs.
Heimilisguðrækni og bænalíf einstaklinga og fjölskyldna er óaðskiljanlegur þáttur í
guðsþjónustu og trúarlífi og ber söfnuðinum að hlúa að því eftir megni.
Sóknin hlynni að samfélagi umhyggju og kærleika, láti sér annt um að vernda
mannslífið á ólíkum skeiðum þess, og bera þannig vitni um hina kristnu von og
kærleika með líknarþjónustu, svo og með aðild að hjálparstarfi og kristniboði
kirkjunnar.
Sóknin sjái til þess að sóknarbörn njóti sálgæslu, umhyggju og stuðnings á lífs-
göngunni og eigi aðgang að sálgæslu í samtali, prédikun, sakramenti og fyrirbæn.
Sókninni ber að veita fræðslu í kristinni trú og sið og styðja þannig heimilin í
trúaruppeldi þeirra með barnastarfi, fermingarundirbúningi og æskulýðsstarfi. Með
því skal séð til þess að þau sem skírð eru fái kristið uppeldi og fræðslu, læri að biðja
og verða handgengin Heilagri ritningu og hljóti leiðsögn, uppörvun og stuðning til að
lifa trú sína í daglegu lífi og starfi.

Lög, reglur og aðrar réttarheimildir
• Skilgreining á sókninni er að finna í lögum um stöðu, stjórn og starfshætti þjóðkirkjunnar, í
starfsreglum, í Stefnumótun safnaðaruppbyggingar, í Stefnu og starfsáherslum 2004-2010 og
víðar.
• Lög um leysing á sóknarbandi nr. 9/1882
• Lög um umsjón og fjárhald kirkna nr. 22/1907