Saga - 2006, Qupperneq 153

fió a› nú marg ar a›r ar ástæ› ur hafi fyr ir all mörg um árum
sam ein ast um a› hvetja mig til ‡t ar legri íhug un ar á fless um
mál um og ég hafi fyr ir flrá bei›ni vina minna lát i› til lei› ast til
flessa n‡ stár lega rit verks, flá er mér ljúft a› rá› ast í flessa l‡s -
ingu á fö› ur landi mínu, til fless a› all ir fleir, er hing a› til höf›u
ein hverja löng un til a› kynn ast ís lenzk um mál efn um, hafi á
tak tein um ein hvers kon ar yf ir lit e›a a› al at ri›i í sögu fless. A›
vísu hef ég sjálf ur far i› um minnst an hluta Ís lands, en rei›i
mig samt á vel vir› ingu manna, flar e› ég hef leit azt vi› a›
sk‡ra af hjart ans ein lægni frá öllu flví, sem mér au›n a› ist a› fá
vit neskju um, sum part úr forn um ís lenzk um ann ál um, bæ›i af
af spurn og vi› lest ur fleirra, sum part af vitn is bur›i trú ver› -
ugra manna, sem fædd ir eru og upp ald ir á Ís landi. Ég mun og
vera fless al bú inn í betra tómi og vi› betra tæki færi a› betrum-
bæta og lei› rétta allt fla›, sem ég var bú inn a› setja sam an
fram a› flessu, ef til vill af óhöndug leik. Enda vi› ur kenni ég og
játa heils hug ar, a› hér hef ur til flessa ekk ert ver i› svo af hug -
viti og kost gæfni unn i›, a› fla› sé ver› ugt af lestr ar mennt u› -
um mönn um. Og flví mundi ég fús lega stinga flessu ve sæla
næt ur dútli mínu und ir stól til betri tíma, ef mér fynd ist mér
ekki bera a› ver›a vi› bæn um nokk urra vina minna, sem hef -
ur skil izt, a› ég hafi lagt nokk u› erf i›i og vinnu í Ís lands l‡s -
ingu og ná lega dag lega eggj a› mig og leggja a› mér a› birta
fletta hi› fyrsta, hvern ig svo sem fla› er. Og svo a› ég haldi nú
vin um mín um ekki leng ur í von e›a óvon, mun um vér nú án
lengri for mála koma oss a› efn inu. (bls. 29–30)13
enn um íslandslýsingu odds biskups 153
13 Lat neski text inn hljó› ar svo: Cum igit ur mul tæ simul conc urr ant aliæ causæ,
qui bus ad har um rer um accurati or em medita tionem ante aliquot ann os
permot us et ad nou am istam scriptionem amicor um petit ion i bus iter um atque
iter um sum compulsus, haud grau atim aggredi or pat riæ meæ descriptionem,
ut om nes, qui bus hact en us aliqua incess er at cupi d it as res Is land icas
cognoscendi, habeant in con spectu synops in qu andam uel sum mam illi us
histor iæ. Etsi uero mini mam Is landiæ partem ipse perlu strauerim, ueni am
tamen mihi dat um iri con fido, qui conat us sum liber ali cand ore omnia illa
patefacere, quæ fando et legendo partim ex ant iquis Is land or um anna li bus,
partim ex uir or um fide non indign or um, qui in Is landia nati sunt et ed ucati,
testimon i is cognoscere licuit, siquidem ali as parat is sim us ero dato otio ac
meli ore opportunita te ad castig anda et corrig enda omnia illa, quæ fors an
minus dextre de hoc argu mento in præ sentia conscripseram. Agn osco enim et
ingenue profite or nihil hic ingenio et industria ita ad huc esse ela borat um, ut
dign um sit, quod ab eru dit is hom ini bus iter um legat ur. Atque ideo libent er
Saga haust 2006 - TAFLA:Saga haust 2004 - NOTA 12.12.2006 13:40 Page 153