Saga - 2006, Side 245

veg in og met in hljót um vi› a› taka til lit til fleirra sögu legu kring um stæ›na
sem fleir bjuggu vi›. Hafa ber í huga a› stjórn mála menn ver›a a› tefla flá
skák sem b‡›st í stö› unni hverju sinni“ (Frétta bla› i› 4. og 6. sept. 2003).
Segja má a› Gu› mund ur hafi fla› ætí› a› lei› ar ljósi í frá sögn sinni af
Thors ur un um a› taka mi› af hin um sögu legu kring um stæ› um eins og
hann sér flær. Vissu lega hafi fleir búi› vi› ríki dæmi og jafn vel borist á en
au› inn hafi Thor Jen sen skap a› me› dugn a›i sín um og hyggju viti; vissu -
lega hafi Thors ar arn ir brot i› gjald eyr is lög og tolla lög me› flví a› eiga fjár -
muni í bönk um í út lönd um og flytja ‡ms an varn ing til lands ins me› tog ur -
um Kveld úlfs en fletta hafi flest ir gert sem fless áttu kost. Svona mætti
áfram telja.
Vi› kynn ingu á bók inni fyr ir jól in 2005 haf›i Gu› mund ur Magn ús son
einnig or› á flví a› vi› rit un henn ar hef›i hann tek i› til lit til ‡m issa álita -
sjón ar mi›a, t.d. „til finn inga sjón ar mi›a“ vi› mæl enda, og flví hef›i sumt af
flví sem hann vildi hafa í text an um ekki rata› flang a› a› lok um (Silf ur Eg -
ils 4. des. 2005). Hér væri au› velt a› gagn r‡na höf und inn fyr ir fla› a› segja
ekki „sög una alla“ eft ir bestu sam visku en reyna frek ar a› flókn ast sögu -
hetj un um. Á hinn bóg inn flarf a› hafa í huga a› hann hef›i ekki get a› skrif -
a› bók ina án a› gangs a› heim ild um sem voru (og eru) í vörslu Thorsar -
anna sjálfra. Hef›u fleir hleypt hon um í flær ef hann hef›i sagst mundu
skrifa fla› sem hon um s‡nd ist án nokk urs til lits til fless hva› fleim sjálf um
fynd ist?
Au› vit a› eiga sagn fræ› ing ar aldrei a› segja ósatt e›a flegja um óflægi -
leg mál til fless a› flókn ast sögu hetj um og ætt ingj um fleirra. fia› er engu a›
sí› ur hægt a› skrifa — og lofa flví a› skrifa — af vir› ingu, sann girni og
skiln ingi um flá bresti sem finna má í fari fólks og flau mis tök sem fla› ger -
ir á lífs lei› inni. fia› eru sjálf sög› „til finn inga sjón ar mi›“ og hér má vitna í
ágæta l‡s ingu í rit dómi Helga Skúla Kjart ans son ar um Thors ar ana: „Hann
[Gu› mund ur] dreg ur líka fram vi› kvæm mál sem fjöl skyld an var ekki vön
a› bera á torg. Sjálfs víg nefn ir hann ekki ber um or› um, en nógu sk‡rt fló,
hjá konu haldi er l‡st í einu til viki og áfeng is vanda mál um í nokkrum. fietta
er vand me› far i›, en vel gert: kurt eislegt en feimn is laust, og öll slú› ur gle›i
bless un ar lega fjarri“ (Stjórn mál og stjórn s‡sla. Veftíma rit [http://stjornmal -
og stjorn sysla.is/index.php?option=com_content&task=view&id=126,
sko› a› 12. júlí 2006]. Nokkrum sinn um í bók inni kem ur kurt eisi höf und ar -
ins fram í flví a› hann nafn grein ir ekki fólk sem sögu hetj um hans flyk ir lít -
i› til koma. fia› er ef laust gó›ra gjalda vert, en a› hinu er fló a› gæta a› höf -
und ur inn seg ir fla› mik i› frá kring um stæ› um a› fyr ir áhuga fólk um sögu
ver› ur fla› eins og létt gesta flraut a› kom ast a› flví vi› hvern er átt. fietta
s‡n ir líka hva› nafn leynd get ur í raun ver i› gagns laus fleg ar til tölu lega
au› velt er a› geta í ey› urn ar.
Thors ar arn ir er skemmti leg bók, vel unn in og fró› leg. Oft stikl ar höf -
und ur inn á stóru í frá sögn sinni og ví›a mætti segja nán ar frá ‡msu sem
ritdómar 245
Saga haust 2006 - TAFLA:Saga haust 2004 - NOTA 12.12.2006 13:41 Page 245